VIA NEGATIVA

  Γεγονός είναι ότι στις μεγάλες πόλεις ο πλησίον μας παραήρθε κοντά. Ποιος είναι αυτός που έρχεται από απέναντι; Κύριος οίδεν. Είναι υπάλληλος, μικροαστός, μετανάστης, μίστερ τίποτας, κακοποιός, διεστραμμένος, ανθρωπάκι; Ήδη ο Τερζάκης, στα προχουντικά άρθρα του –γέρων πια–, ομολογούσε ότι περπατάει στην πόλη κι όλο σκέπτεται μήπως φάει καμιά καπελιά. Σήμερα αυτό είναι πλέον κοινό αίσθημα. Αυτός που έρχεται κι αυτός που ακολουθεί είναι αρνητικές δυνάμεις. Άρα τίθεται το ζήτημα της αμύνης. Σε περίπτωση αδίκου επιθέσεως τι κάνουμε; Τρώμε ξύλο και λέμε κι ευχαριστώ; Παραδίδουμε το πορτοφόλι μας και ζητάμε συγγνώμη; Προβάλλουμε αντίσταση; Και με τι μέσα; Την απάντηση τη δίνουν οι πολεμικές τέχνες, που χρόνια τώρα διδάσκουν θάρρος, τεχνικές αμύνης κι επιθέσεως, λαβές, χτυπήματα – ό,τι χρειάζεται δηλαδή για να τη βγάλουμε καθαρή. Στα διαφημιστικά της οθόνης παρακολουθούμε προγυμναστές που στρώνουν κάτω τον αντίπαλο προτού καν βγάλει κιχ. Αμυνόμενους που στρέφουν τη βία του αντιπάλου ενα...

  Το αστείο είναι γνωστό: - Ποιος έχει τα περισσότερα ακίνητα επί της Γης; - Ο Θεός βέβαια… Πράγματι, αν υπολογίσουμε τις εκκλησίες, στην Ευρώπη τουλάχιστον, το άθροισμα είναι εκπληκτικό. Παναγίες, Χριστοί, άγιοι το μόνο που δεν στερούνται είναι η στέγη. Πλην όμως την τελευταία δεκαετία παρατηρείται μια εντυπωσιακή μεταστροφή στη Βόρεια Ευρώπη. Στη Γερμανία την τελευταία δεκαπενταετία η Καθολική Εκκλησία απώλεσε δυο εκατομμύρια πιστούς, ενώ η Προτεσταντική ξεπέρασε τα τέσσερα εκατομμύρια. Ανάλογα φαινόμενα αθρησκείας παρατηρούνται στη Μεγάλη Βρετανία και την Ολλανδία. Προφανώς το «ποίμνιο» δεν επιστρέφει στη στρούγκα ούτε τη συντηρεί με τον οβολό του. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο της εναλλακτικής χρήσης των άδειων ναών. Εκατοντάδες εκκλησίες πωλούνται πλέον για να αξιοποιηθούν ως υπεραγορές, καταστήματα, μπαρ και κάθε λογής κλαμπ και εστιατόρια. Οι εναπομείναντες Γερμανοί κληρικοί φροντίζουν βέβαια να νοικιάζονται οι ναοί για κονσέρτα, βιβλιοθήκες και παιδικούς σταθμούς. Αλλά το...

    An Old Man with a Dog Giacomo Ceruti Italian 1740s Δεν υπάρχει κάτοχος σκύλου που να μην πιστεύει σθεναρά ότι μέσα στο τετράποδό του κρύβεται υπέροχα παγιδευμένο κάτι το βαθύτατα ανθρώπινο. Ο σκύλος δίνει την εντύπωση ότι κάποια σπάνια συμπάθεια είναι διαλυμένη στο αίμα του. Αυτό το οξύμωρο, με τα χρόνια, αποβαίνει μυστικός δεσμός, συνεννόηση χωρίς λόγια, νοηματική γλώσσα της συμπάθειας. Άνθρωποι που ζουν χρόνια με το σκύλο τους, που έχουν προσαρμόσει τις ανάγκες και τις μετακινήσεις τους με το τετράποδο, ποτέ δε σκέφτονται ότι αγαπούν ένα ''ζώο''. Ο δεσμός με το σκύλο έχει να κάνει με το αξεδιάλυτο κράμα ενός ψυχισμού εντοιχισμένου μεν στη ζωικότητα που παρ' ότι τετραποδίζει, σκυλοφέρνει ή γαυγίζει, φέρει στο βλέμμα του μισοσβησμένα πνευματικά ίχνη. Από τη μια μεριά το ζώο είναι ανθρώπινο πείραμα που έμεινε στη μέση, ενώ από την άλλη είναι ζωικό πείραμα που έδωσε αποτελέσματα ανώτερα του α...