Άκου παιδάκι μου τι θα σου πω: Η σκάλα της ζωής για μένα ήτανε κακοτράχαλη. Ματώνανε τα πόδια μου απ' τα καρφιά της και τις σκλήθρες της και τα σαθρά σανίδια της ίσα που με κρατάγαν Τα σκαλιά της γυμνά χωρίς στρωσίδια Αλλά εγώ σκαρφάλωνα χωρίς σταματημό Έφτανα σε πλατώματα, Περνούσα στροφές και κάποιες φορές βάδιζα στα τυφλά Σε μέρη που από φως ούτε μια στάλα δεν υπήρχε Γι αυτό, παιδάκι μου, εσύ πίσω να μην γυρίσεις, Διόλου να μην σταθείς να ξαποστάσεις στα σκαλιά Γιατί θα πικραθείς και θα πονέσεις Κρατήσου να μην πέσεις τώρα- Γιατί, μωρό μου, εγώ στο παίδεμα είμαι ακόμα Ακόμα ανηφορίζω σέρνοντας, Για μένα η ζωή ανηφοριά χωρίς ανάσα ήταν πάντα.
κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα