Βλέπω στο δρόμο ένα σκυλί Του λέω: Τι κάνεις σκύλε; Φαντάζεστε ποτέ να μ’απαντούσε; Όχι; Ε, να λοιπόν που ωστόσο μ’ απαντάει Αν και γι’αυτό βεβαίως εσείς δε δίνετε πεντάρα Έτσι όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους Να προσπερνάνε τα σκυλιά χωρίς καν ένα βλέμμα Νιώθω βαθιά ντροπή για τους γονιούς τους Και των γονιών τους τούς γονιούς Γιατί μια τόσο φοβερή ανατροφή Προϋποθέτει τρεις γενιές -δεν υπερβάλλω διόλου!- Σύφιλη κληρονομική Όμως προσθέτω -Μην τυχόν και ταραχτεί κανένας- Ότι τα πιο πολλά σκυλιά συνήθως δε μιλάνε. [Μετάφραση: Αντώνης Φωστιέρης, Θανάσης Νιάρχος]
κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα