Πού είσαι τώρα φως μου
Ήτανε γραμμένο
Να 'μαι εδώ για πάντα
Να σε περιμένω
Όσο κι αν κρατήσει
Να μην το ξεχάσεις
Όταν φτάσεις πάρε
Πάρε όταν φτάσεις
Θα το γράψει ο τοίχος
Θα το γράψει ο βράχος
Πως δεν ήταν μόνο Ενός ανθρώπου λάθος
Θα το πει η σημύδα Θα το πει κι ο κέδρος Πως εδώ σκοτώνει Όπου βρει το κέρδος
Πως κυλάει στα μάτια Η δικαιοσύνη
Μάτια του παιδιού μου
Που δεν θα φιλήσω
Δεν υπάρχει τρόπος πια Να σταματήσω
Μέχρι να' ρθει ο πήχης Και το χαλινάρι
Μέχρι να 'ρθει η Νέμεσις Και να τους πάρει
Αν δεν βρω το τέρμα
Δεν θα ησυχάσω
Δεν θα σταματήσω
Δεν θα ξαποστάσω
Δεν θα κάνω πίσω
Και δεν θα ξεχάσω
Λίγο πριν κατέβει από τη σκηνή της συναυλίας για το έγκλημα στα Τέμπη, ο Φοίβος Δεληβοριάς είπε: "Πριν σας αποχαιρετίσουμε. Θα ήθελα να σας παίξουμε ένα τραγούδι που έγραψα χθες το βράδυ. Και είναι χαρισμένο απ’ την καρδιά μου σε όλους τους γονείς των Τεμπών. Καλή δύναμη στον αγώνα σας. Όλο το κουράγιο μας μαζί σας. Το τραγούδι αυτό είναι δικό σας".
Θα σε πάρω εγώ Παιδάκι μου όταν φτάσω
