VIA NEGATIVA

  Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου  σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή ειναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:   «σώπα». Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: «κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ… σώπα!» Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε. Κι αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου  η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο, «Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε, «θα βρείς το μπελά σου, σώπα». Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι «Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,  κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα» Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά ,  η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και  ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε «σώπα». Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε: «Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα» Μπορεί να μην είχαμε με ...

    Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ’ τη φωνή σου, σώπασε κι επιτέλους αν ο λόγος είναι άργυρος η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις που άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μού ‘λεγαν: «σώπα». Στο σχολείο μού ‘κρυψαν την αλήθεια τη μισή και μού ‘λεγαν: «εσένα τι σε νοιάζει; σώπα!» Με φιλούσε το πρώτο αγόρι που ερωτεύτηκα και μού ‘λεγε: «κοίτα, μην πεις τίποτα, και…σώπα!» Κόψ’ τη φωνή σου, μη μιλάς, σώπαινε. Κι αυτό βάστηξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια. Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού. Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια «τι σε νοιάζει, μού ‘λεγαν, θα βρεις το μπελά σου – τσιμουδιά, σώπα». Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι: «μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, και σώπα». Παντρεύτηκα κι έκανα παιδιά και τα ‘μαθα να σωπαίνουν. Ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός κι ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή που του έλεγε «σώπα». Στα χρόνια τα δίσεχτα οι γείτονες με συμβούλευαν: «μην ανακατε...

  " Σώπα μη μιλάς"-  Αζίζ Νεσίν Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή κόψ τη φωνή σου σώπασε επιτέλους  κι αν ο λόγος είναι αργυρός η σιωπή είναι χρυσός. Τα πρώτα λόγια που  άκουσα από παιδί έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε: «σώπα».  Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή, μου λέγανε :  «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!» Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι  που ερωτεύτηκα και μου λέγανε: «κοίτα μην πεις τίποτα,  σσσσ….σώπα!» Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.  Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσι μου χρόνια.  Ο λόγος του μεγάλου η σιωπή του μικρού.  Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,  «Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε, «θα βρεις το μπελά σου, σώπα».  Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι  «Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα»  Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική  και ήξερε να σωπαίνει. Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε...