VIA NEGATIVA

  Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος  για τα ωραία και μεγάλα έργα  η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα  ενθάρρυνσι κι επιτυχία να σε αρνείται·  να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,  και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.  Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις  (η μέρα που αφέθηκες κι ενδίδεις),  και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,  και πιαίνεις* στον μονάρχην Αρταξέρξη  που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,  και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.  Και συ τα δέχεσαι με απελπισία  αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.  Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·  τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών*,  τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·  την Αγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.  Αυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Αρταξέρξης,  αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·  και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.

Τα γκωλ-ποστ Νίκος Εγγονόπουλος Άκουγε τις καμπάνες που βαρούν και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις όπου τρυπάν τον καθαρό –του κυριακάτικου πρωινού– αγέρα άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν; θα τις ακολουθήσουν μήπως ύμνοι τραγούδια χαρές ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε απαίσια να σπείρουνε τον όλεθρο ολούθε; ένα σας λέω: όλοι να τρέξουμε αμέσως στα γκωλ-ποστ παιδιά! στα γκωλ-ποστ! άγρυπνοι –ακοίμητοι φρουροί– πανέτοιμοι το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε μην αρχινίσουνε να πέφτουνε τα τέρματα βροχή και ηττηθούμε. («Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», εκδόσεις Ικαρος, 1978)