VIA NEGATIVA

  Μπροστά στον ολοκληρωτισμό, η ανεξαρτησία του πνεύματος της Hannah Arendt -η απροθυμία της να προσκολληθεί σε ένα κομματικό ή πνευματικό κίνημα- αποτελούσε παράδειγμα ακριβώς του είδους της πολιτικής δράσης που πίστευε ότι ήταν το θεμέλιο της ελευθερίας. Στη δική μας εποχή της πόλωσης, στέκεται ως μια ισχυρή υπενθύμιση της αναγκαιότητας —και ακόμη και της ευγένειας— της πολιτικής δέσμευσης.   Στην πολωμένη εποχή μας, είναι δύσκολο να θυμηθούμε ότι πριν από μια ή δύο γενιές κορυφαίοι διανοούμενοι ανησυχούσαν ότι η πολιτική ζωή ήταν ετοιμοθάνατη. Όπως υποστήριξε ο πολιτικός επιστήμονας Louis Hartz στο βιβλίο του το 1955  The Liberal Tradition in America , η σοβαρή πολιτική διαφορά στην Αμερική κατεστάλη από τη συντριπτική πλειοψηφία της συμφωνίας για τις αρχές της ελευθερίας και της ισότητας. Οι πικρές αντιπαραθέσεις της δεκαετίας του 1930 έμοιαζαν να έχουν ξεχαστεί από τους σύγχρονους Ρεπουμπλικάνους, οι οποίοι συμβιβάστηκαν  με έναν διευρυμένο ρόλο για την ομ...

Χρόνης Μίσσιος: “Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.” Πιστεύω πως το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκινάει από το σώμα του . Άμα δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου όπως σου γουστάρει, τότε μπορεί να αρνείσαι ένα ανελεύθερο σύστημα , αλλά ταυτόχρονα να αναπαραγάγεις ένα νέο σύστημα καταπίεσης. Και η ευτυχία του ανθρώπου δε μπορεί να νοηθεί διαφορετικά, παρά μονάχα μες από την ελευθερία του σώματός του, μες από την ελευθερία της συμπεριφοράς του. Νομίζω πως το πιο κρίσιμο πρόβλημα, για την εποχή μας τουλάχιστον, σχετικά με την ευτυχία του ανθρώπου είναι το πρόβλημα της ελευθερίας του, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χωρίς εξαρτήσεις, όρους ή περιορισμούς. Η απελευθέρωσή του από κάθε μορφή εξουσίας, ιεραρχίας και αυθεντίας. Οι άνθρωποι δε θα δουλεύουν από ανάγκη για να ζήσουν, αλλά από την ανάγκη της χαράς, της δημιουργίας . Ο ...

  Σαν δεις νέους καιρούς  Σαν δεις νέους καιρούς  Καινούργια υπονοούμενα γέλια ειρωνικά δήθεν τυχαίως πεταγμένα   φοβάσαι σαν αθώο παιδί μπροστά σ' ένα βαθύ ποτάμι.   Μετά αφομοιώνεσαι κι όλα πια τα συνηθίζεις τα λόγια, τους ανθρώπους με τις πράξεις τους αυτή τη σκοτωμένη ελευθερία . τα νέα συναισθήματα σε κατακλύζουν; λες και να μη συνέβηκε ποτέ που όλα τούτα κάποτε σε φόβιζαν. Φαίνεται πως 'τοιμάζεσαι πάλι για νέο ταξίδι.

    Ελευθερία ( του LANGSTON HUGHES ) Ελεύθερη απόδοση ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΝΤΑΛΗΣ        Η λευτεριά δεν θα έρθει Σήμερα , τούτη τη χρονιά, Ούτε ποτέ της Μέσα από παζαρέματα και φόβο.   Έχω το ίδιο μερτικό σε δίκιο Όσο κι ο καθένας μας Για να στέκω ορθός Στα δυο μου πόδια Και να κατέχω γη.   Βαρέθηκα να ακούω να μου λένε Μη βιάζεσαι, τα πράγματα θα αλλάξουν από μόνα τους Καινούρια μέρα θα φέρει το αύριο. Να τη βράσω τη λευτεριά μου σαν θα είμαι πια νεκρός. Κανείς δε ζει με το ψωμί που ελπίζει πως θα φάει…   Η λευτεριά είναι Ο σπόρος ο γερός Που τον φυτεύεις Όταν η ανάγκη το επιβάλλει. Κι εγώ εδώ ζω Και θέλω να είμαι τόσο λεύτερος Όσο είσαι και συ.