... Είναι αλήθεια ότι η εποχή μας δεν καλλιεργεί πια το ιδεώδες ενός Σχολείου αυταρχικού, που επιδιώκει την πειθαρχία. Ο μαθητής δεν ταυτίζεται πια με το στραβό κλήμα, ούτε ο δάσκαλος με τον ευθύ πάσαλο και το σύρμα που θα ισιώσουν μια ανωμαλία. Δεν πρόκειται για το σχολείο-Οιδίποδας. Ο συγκαιρινός κονφορμισμός δεν είναι πλέον ηθικός, αλλά γνωσιακός και παραγωγικός. Ο μαθητής δεν είναι ένα στραβό κλήμα, αλλά μια μηχανή που πρέπει να σημειώνει ικανοποιητικές επιδόσεις.Πρόκειται για δύο μοντέλα γνώσης που το ένα διαδέχθηκε το άλλο, όπως είδαμε, στο πέρασμα από το σχολείο-Οιδίποδας στο σχολείο-Νάρκισσος Αν στο πρώτο η εκπαίδευση ισιώνει τα στρεβλά κλήματα κάνοντάς τα όλα ίδια,στο δεύτερο δεσπόζουν οι γνωσιακές και επιτελεστικές αξιώσεις : η εκμάθηση συνίσταται στο γέμισμα του εγκεφάλου μας με files, σύμφωνα με το ιδεώδες μιας εν δυνάμει απεριόριστης μετάγγισης πληροφοριών στη μνήμη μας. Η βοτανική ψευδαίσθηση αντικαταστάθηκε από την τεχνολογική και γνωσιακή: το θάνατο του βιβλίου, τη μηχανογράφηση των διδακτικών μέσων, την προσήλωση στις μαθησιακές μεθοδολογίες, τη μανιώδη αξιολόγηση, την καταστροφική γραφειοκρατικοποίηση του ρόλου του δασκάλου, ο οποίος πρέπει όλο και περισσότερο να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του θεσμού και όχι των μαθητών- εντέλει, την υποβάθμιση της ώρας του μαθήματος.
