. Θα ʼρθει καιρός που θα στερέψει η θάλασσα και θα γενούν τα πλοία καραβάνια και θα γενεί η ψυχή μας έρημος κι οι γλάροι κατοικίδια όνειρα. Θα ʼρθει καιρός που θάνατος δεν θα ʼναι πια ο βυθός αλλά ο ήλιος και νοσταλγία όχι η στεριά μα το νερό. Τότε και τ’ όνειρο θα αλλάξει χρώμα﮲ δεν θα ʼναι πια γαλάζιο αλλά κίτρινο. [Αργύρης Χιόνης, Η φωνή της σιωπής. Ποιήματα 1966-2000, εκδ. Νεφέλη, 2019, σελ. 19].
κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα