- Από τον
Νίκο Νικόλιζα
Ήταν 14 Σεπτεμβρίου 2001 όταν ο Ελληνισμός έχασε μία από τις σημαντικότερες λαϊκές φωνές του 20ού αιώνα. Ο Στέλιος Καζαντζίδης θα περνούσε στην αιωνιότητα έπειτα από έναν πολύμηνο άνισο αγώνα με τον καρκίνο. Από το 1953 και μετά που μπήκε ενεργά στη δισκογραφία έως και τον θάνατό του ο Στέλιος Καζαντζίδης έδωσε στο κοινό του εκατοντάδες επιτυχίες στη δισκογραφία.
Στα κέντρα δούλεψε πολύ λίγο. «Δεν μου πήγαινε η νύχτα» θα πει σε όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις που έδωσε. Έφυγε από τα νυχτερινά κέντρα το 1964, πάνω στις μεγάλες του δόξες, όταν ένα μπουκάλι παραλίγο να του στερήσει τη ζωή. Έκτοτε δεν ξανατραγούδησε ποτέ μπροστά σε κοινό. Από τη ζωή του Στέλιου πέρασαν αρκετές γυναίκες που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καριέρα του: Καίτη Γκρέυ, Σεβάς Χανούμ, Μαρινέλλα, Βίκυ Μοσχολιού, Κορίνα, Βάσω. Όλες με τον τρόπο τους ήταν ένα κομμάτι από τη ζωή του μεγάλου Έλληνα τραγουδιστή.
Αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια, ο μύθος του Στέλιου μένει αναλλοίωτος και κάθε φορά νέα περιστατικά έρχονται στο φως από την πολυτάραχη ζωή του.
Σήμερα η «Espresso», τιμώντας τα 20 χρόνια από τον θάνατό του, συνομίλησε με μερικούς από τους ανθρώπους που έζησαν και συνεργάστηκαν μαζί του και θυμούνται άγνωστα περιστατικά από την πορεία τους μαζί του!
Bάσω Καζαντζίδη
«Κάθε τέτοια ημερομηνία, 14 του Σεπτέμβρη, νιώθω τα ίδια ακριβώς συναισθήματα που ένιωθα και τότε που πέθανε ο σύζυγός μου. Ένας κόμπος στον λαιμό, μια πίκρα, αλλά και πολλές αναμνήσεις. Η απώλεια του Στέλιου δεν επουλώνεται. Είναι μια πληγή αγιάτρευτη. Δεν σας κρύβω ότι μου λείπει πάρα πολύ. Όταν “έφυγε”, ήταν για μένα η χειρότερη μέρα της ζωής μου. Ωστόσο, πιστεύω πως ο χρόνος είναι ο μόνος γιατρός.
