VIA NEGATIVA

    Η μυστική παπαρούνα Το πόδι απόψε το νιώθω πολύ καλύτερα. Μου 'ρχεται να σηκωθώ σιγά σιγά, να προχωρέσω μέσα στο σιωπηλό χαράκωμα. Είναι πολύ παράξενο το χαράκωμα με τόσο φως. Φέγγει σαν μέρα και όμως δεν έχει φόβο. Το φεγγαρόφωτο από μακριά, σα δεν αντιλαμπίζει σε γυαλιστερό μέταλλο, δεν ξεσκεπάζει τίποτε. Μπορώ το λοιπόν να περπατώ λεύτερα κάτω από τον αχνό πέπλο του που προστατεύει σαν ασημί σκοτάδι. Για μια στιγμή πάλι μου περνά η ιδέα πως ετούτη η μοναξιά είναι αληθινή. Πως τάχα σηκώθηκαν όλοι και φύγανε και μ' αφήσαν μονάχον, ολομόναχον εδώ πάνω. Τότες μια κρυάδα περνά, λεπίδι, την καρδιά μου. Θα προτιμούσα να ξέρω πως ζούνε γύρω μου κρυμμένοι άνθρωποι, κι ας ήτανε μόνο οχτροί. Προχώρεσα ως την άκρη του χαρακώματος του λόχου μας. Ως την έβγαση των συρματοπλεγμάτων. Εκεί είναι μια μυστική πόρτα που σφαλνά μ' ένα αδράχτι οπλισμένο με αγκαθωτά τέλια. Επειδή το μέρος είναι ένα νταμάρι όλο πέτρα και δε σκάβεται, σήκωσαν έ...

    Ακόμα κι ο θάνατος μάς κάνει να ντρεπόμαστε Με τα κορμιά μας παραμορφωμένα και στρεβλά Γεμάτα κεντίδια από σφαίρες και θραύσματα από οβίδες Τα ονόματά μας ακούγονται παραποιημένα στα ραδιόφωνα και στις τηλεοράσεις Οι φωτογραφίες μας, κολλημένες στους τοίχους των σπιτιών μας Ξεθωριάζουν και κιτρινίζουν Οι επιγραφές που χαράχτηκαν στις πλάκες των τάφων μας χάνονται μέρα με τη μέρα Καθώς τις σκεπάζουν οι ακαθαρσίες από τα πουλιά και τα ερπετά.   Κανείς πια δεν ποτίζει τα δέντρα που έριχναν τη σκιά τους στους τάφους μας. Ο ήλιος σαν μια γιγάντια φλόγα εξαφανίζει  ό,τι απόμεινε από τα πτώματά μας που σαπίζουν.

   Η Πανούκλα (απόσπασμα) Έτσι οι αιχμάλωτοι της πανούκλας πάλεψαν όλη τη βδομάδα μ’ όποιον τρόπο μπορούσαν. Και μερικοί ανάμεσά τους όπως ο Ραμπέρ, έφθασαν, όπως βλέπουμε, να φανταστούν ότι ενεργούσαν ακόμα σαν ελεύθεροι άνθρωποι, ότι μπορούσαν να διαλέξουν. Όμως μπορούμε πράγματι να πούμε ότι αυτή τη στιγμή, στα μέσα του Αυγούστου, η πανούκλα είχε καλύψει τα πάντα. Δεν υπήρχαν πια τότε προσωπικά πεπρωμένα, αλλά μια συλλογική υπόθεση που ήταν η πανούκλα και αισθήματα που τα μοιράζονταν όλοι. Το σημαντικότερο ήταν ο χωρισμός και η εξορία, μ’ όλο το φόβο και την εξέγερση που περιέκλειαν. Νά γιατί ο αφηγητής πιστεύει ότι ταιριάζει στο αποκορύφωμα της ζέστης και της αρρώστιας να περιγράψει τις βιαιότητες των επιζώντων συμπολιτών μας, την ταφή των νεκρών και την οδύνη των χωρισμένων εραστών. Στα μέσα εκείνης της χρονιάς ήταν που έπιασε ένας δυνατός άνεμος, που φυσούσε για πολλές μέρες μέσα στη χτυπημένη από την πανούκλα πόλη. Τον άνεμο τον φοβούνται ιδια...

 Όχι, δεν θα πεθάνουμε. Οι βρόντοι που ακούς που κάνουν τα παράθυρα να τρίζουν και ξεκολλάν κομμάτια απ' το ταβάνι, ένα παιχνίδι είναι αυτό που παίζουν οι ανθρώποι Δική μας δουλειά είναι να κουρνιάσουμε στα σκοτεινά όσο μπορούμε και να μετράμε τους χτύπους της καρδιάς μας. Όμορφα. Έτσι μπράβο. Βάλε το χέρι σου επάνω στην καρδιά μου κι εγώ θα ακουμπήσω τη δική σου Αυτός που θα κερδίσει από τους δυο μας θα είναι αυτός που θα χαρεί και με το παραπάνω το παιχνίδι όσο αυτό κρατήσει. Ναι, σίγουρα θα κρατήσει πολύ. Μπορείς να βάλεις το αυτί σου αντί για το χεράκι σου Εδώ που είν' η καρδιά μου. Έγινε πιο γοργός ο χτύπος της; Για σένα χτυπάει έτσι Για σένα σπλάχνο μου όλα γίνονται για σένα υπάρχει ο κόσμος. Όχι, δεν είναι κανένας ξένος που σέρνει με θόρυβο τις μπότες του στο σπίτι Ναι, εγώ είμαι εδώ. Θα περάσουν όλα. Θυμάσαι που παίζαμε σκάκι; Θυμάσαι που παίζαμε κρυφτό; Το τραγούδι που σε νανούριζε η μανούλα; Έλα να το πούμε μαζί Είναι κι αυτή εδώ μαζί μας, ναι. Πρέπει όμως να το πεις...

  Εκεί που πάσχιζαν οι Αμερικάνοι να "σφηνώσουν"  μέσω Ουκρανίας στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν μετά την πρόσφατη συμφωνία των νησιών του Σολομώντα με την Κίνα. Επειδή και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη δεσμεύονται να μην κοινοποιήσουν το κείμενο της συμφωνίας, εντούτοις οι διαρροές έχουν πολλαπλασιάσει τις ανησυχίες σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Εις το εξής, τα Κινεζικά πολεμικά πλοία θα σταθμεύουν στα νησιά και η Κινεζική αστυνομία θα αναλάβει την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας του κράτους που απαρτίζεται από έξι μεγάλα και 900 μικρότερα νησιά στον Ειρηνικό. Νέες ισορροπίες, απρόβλεπτες εξελίξεις και η διεθνής σκακιέρα αναμένεται να είναι για λίγους δυνατούς παίκτες ενώ τα δισεκατομμύρια των θεατών θα κοιτάζουν αποσβολωμένοι σαν τα ζώα στην τελευταία παράγραφο του Animal Farm του Όργουελ.

 

  Ένας Αμερικάνος κι ένας Ρώσος στην προσπάθειά τους να παραβγούν ποιος την έχει πιο μεγάλη την πρόοδο αρχίζουν τις υπερβολές: Εμείς στο Αμέρικα έχουμε ουρανοξύστες που φτάνουν μέχρι τα σύννεφα. Τις προάλλες, είχα ανέβει στην ταράτσα του ουρανοξύστη μου στη Φλόριντα και κάρφωνα μια πέργολα με ένα σφυρί. Ξαφνικά μου πέφτει το σφυρί , κατεβαίνω με το ασανσέρ- αστραπή να το πιάσω αλλά βαρέθηκα να το περιμένω επειδή ακόμα έπεφτε... Φαντάζομαι ότι και τώρα που μιλάμε ακόμα πέφτει! Αυτό δεν είναι τίποτα... Εγώ τις προάλλες φύτεψα μια αγγουριά στην Κριμαία που έχω το εξοχικό μου και βγάζει, που λες, ένα αγγούρι που διπλασιάζεται κάθε δευτερόλεπτο. Περνάει θάλασσες, βουνά, ποτάμια, περνάει και τον Ατλαντικό, φτάνει στη Φλόριντα κι αρχίζει να ανεβαίνει τον ουρανοξύστη σου. Φτάνει στο χιλιοστό όροφο που μένεις και κατευθύνεται στην κρεβατοκάμαρα που κοιμάται η γυναίκα σου. Σταμάτα, σταμάτα... Δεν θέλω να ακούσω άλλο! Θα ακούσεις και θα πεις κι ένα τραγούδι. Άμα δεν πέσει το σφυρί δεν σταματά...