VIA NEGATIVA

    Καλημέρα, γιατρέ μου. Μη. Μη σηκώνεστε. Άλλωστε δεν έχω τίποτα σοβαρό. Τα γνωστά. Γράψτε βάλιουμ μαντράξ στεντόν τριπτιζόλ -ξέρετε τώρα εσείς- Κάντε με κοινωνικό πρόσωπο βολέψτε με τέλος πάντων με τους ομοίους σας περάστε με στους χαφιέδες σας πηδήξτε με αν θέτε ωραίες οι γκραβούρες στους τοίχους σας. Τσάκω τώρα στα σβέλτα το χιλιάρικο και φέρ’ τη συνταγή γιατί τέρμα η υπομονή μου, παλιόπουστε κι όπου να ‘ναι θα εκραγεί. Μη. Μη σηκώνεστε, γιατρέ μου. Δεν είναι σοβαρό. Ευχαριστώ. Καλημέρα σας.

Θα μπορούσαμε, χωρίς διάθεση υπερβολής, να πούμε ότι στη χώρα μας ο Μητσοτακισμός είναι το ανώτατο στάδιο του Νεοφιλελευθερισμού. Επιγραμματικά και αντιγράφοντας δύο κορυφαίους ποιητές μας θα περιγράφαμε το χάλι μας κάπως έτσι: Το δίλημμα " ή σκύβεις ή απογειώνεσαι" εν προκειμένω μπαίνει για το λαό και τα κόμματα που φιλοδοξούν να τον εκφράζουν, τα κόμματα της  Αριστεράς συνεπώς. Παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες όταν λέμε πως η "μιζέρια" της Αριστεράς είναι να αποδέχεται, εν πολλοίς, ότι είναι πεπερασμένη η "εκλογική της πελατεία" και προεκλογικά υπάρχει ένας "σκυλοκαβγάς" για τη μοιρασιά όσων προσέρχονται στις κάλπες. Δείχνουν τα αριστερά κόμματα μια αμηχανία ή αβελτηρία στο να πάνε στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή, ενώ η Δεξιά εκφράζει στην ουσία τα συμφέροντα μιας ελίτ, στις εκλογές καταφέρνει να αποσπά τη μερίδα του λέοντος των ψηφοφόρων. Κι αυτό το καταφέρνει πείθοντας  την "πελατεία " της με γνωστά τερτίπια (ρουσφέτια, έλεγχο των ΜΜΕ, ...