... Καμία γενιά, ποτέ και πουθενά, δεν υπήρξε ενιαία ως προς τις αξίες, τις ιδέες και τη στάση ζωής. Πέραν αυτού, όσοι και όσες συμμετείχαν στην αντιδικτατορική δράση και την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανήκαν στους ίδιους πολιτισμικούς κόσμους, ούτε στις ίδιες κοινωνικές τάξεις. Ενώθηκαν για κάτι συγκεκριμένο και κατόπιν δεν πορεύτηκαν, όλοι και όλες, στους ίδιους δρόμους. Κάποιων ,μάλιστα, οι δρόμοι απείχαν πολύ μεταξύ τους. Τα παραπάνω συμπεράσματα υπογραμμίζουν απλώς την κουτοπόνηρη ρηχότητα της αντίληψης που αντιμετωπίζει τη γενιά του Πολυτεχνείου ως αδιαίρετο σύνολο και την κλείνει όλη σε ένα τσουβάλι, θεωρώντας πως αν την πετάξει στον γκρεμό, θα απαλλαγεί και από την οποιαδήποτε αύρα του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού. Πως αν αφοριστεί σύσσωμη η γενιά, θα ξορκιστεί και η ιδεολογική και πολιτισμική γέννα του 1973. Η γενιά που υποτίθεται μας κυβέρνησε, βγάζοντας το 15-16% των κυβερνητικών στελεχών και δυο πρωθυπουργούς... ............................
κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα