Τα γκωλ-ποστ Νίκος Εγγονόπουλος Άκουγε τις καμπάνες που βαρούν και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις όπου τρυπάν τον καθαρό –του κυριακάτικου πρωινού– αγέρα άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν; θα τις ακολουθήσουν μήπως ύμνοι τραγούδια χαρές ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε απαίσια να σπείρουνε τον όλεθρο ολούθε; ένα σας λέω: όλοι να τρέξουμε αμέσως στα γκωλ-ποστ παιδιά! στα γκωλ-ποστ! άγρυπνοι –ακοίμητοι φρουροί– πανέτοιμοι το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε μην αρχινίσουνε να πέφτουνε τα τέρματα βροχή και ηττηθούμε. («Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», εκδόσεις Ικαρος, 1978)
κι αν δεν νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα