Μόνικα Ερτλ: Η επαναστάτρια που σκότωσε τον δολοφόνο του Τσε Γκεβάρα

 

Λίγοι είναι εκείνη που ξέρουν την ιστορία ή ακόμα και το όνομα της Μόνικα Ερτλ. Κανείς δεν θα περίμενε από ένα κορίτσι που γεννήθηκε μέσα στον ναζισμό τον Άυγουστο του 1937, να μετατραπεί μετά από κάποια χρόνια στην επαναστάτρια που θα έπαιρνε «εκδίκηση» για την δολοφονία του Τσε Γκεβάρα.

Γεννήθηκε λοιπόν στο Μόναχο και ο πατέρας της Χανς ήταν κινηματογραφιστής των ναζί. Βοηθός της γνωστής προσωπικής φωτογράφου του Αδόλφου Χίτλερ, Έλενα Μπέρτα Αμάλιε «Λένι» Ρίφενσταλ. Ανάμεσα σε όλους τους ανθρώπους του καθεστώτος που επισκέπτονταν το σπίτι της ήταν και ο μετέπειτα «χασάπη της Λυών, Κλάους Μπάρμπι. Η μικρή Μόνικα μάλιστα τον αποκαλούσε «θείο».

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο πατέρας της, όπως πολλοί άλλοι ναζί, ακολούθησε το «μονοπάτι» για την Νότια Αμερική. Βρέθηκε λοιπόν στην Βολιβία. Το 1954 τον ακολούθησε και η 17χρονη πια, Μόνικα. Ο [πατέρας της τής έμαθε να φωτογραφίζει αλλά και να χρησιμοποιεί όπλα.

Παντρεύτηκε έναν Γερμανοβολιβιανό μεγαλοαστό, αλλά όταν ήρθε σε επαφή με τα επαναστατικά κινήματα της Βολιβίας, δεν ήθελε πια να είναι σύζυγός, αλλά επαναστάτρια. Πέρασε στην παρανομία και έγινε μέλος των επαναστατικών κινημάτων. Νωρίτερα το 1967, ο Τσε Γκεβάρα δολοφονήθηκε στην χώρα. Το γεγονός αυτό ήταν η αφορμή για την Μόνικα Ερτλ να πάρει την απόφαση να αλλάξει ζωή. Έγινε ζευγάρι με τον συνεχιστή του Τσε, Ιντι Περέδο.

Ο «άνθρωπος με το μουστάκι, Ρομπέρο Κιντανίγια, που είχε ποζάρει περήφανα δίπλα από του πτώμα του Τσε Γκεβάρα και έδωσε διαταγή να κοπούν τα χέρια του, ήταν επίσης υπεύθυνος για την δολοφονία του αγαπημένου της. Η Μόνικα είχε πάρει πλέον την απόφασή της για εκδίκηση.

 Συγκλονισμένη από τον θάνατο του Τσε Γκεβάρα, έκανε σκοπό της ζωής της να εντοπίσει τον δολοφόνο του και να εκδικηθεί. Όταν, μάλιστα συλλαμβάνεται και δολοφονείται από τον ίδιο άνθρωπο και ο διάδοχός του «κομαντάντε»,  Ίντι Παρέδο, με τον οποίο είναι ζευγάρι, δεν μπορεί να σκεφτεί τίποτα άλλο. Η εκδίκηση μετατρέπεται σε εμμονή και η Μόνικα απλά περιμένει τον εντοπισμό του και την κατάλληλη ευκαιρία.

Η εκτέλεση

Όταν πληροφορείται πως ο Ρομπέρτο Κιντανίγια, ο άνθρωπος με το μουστάκι που καμαρώνει αυτάρεσκα δίπλα στη σορό του Τσε, βρίσκεται στο Αμβούργο ως πρόξενος, ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Εφοδιάζεται με ένα πιστόλι τύπου colt cobra 38 special, το οποίο της δίνει ο ακτιβιστής Τζιάκομο Φελτρινέλι στη Ζυρίχη κι εμφανίζεται στο προξενείο με την δικαιολογία πως έχει κάποιο πρόβλημα με τη βίζα της.

 Η ομορφιά και το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της πείθουν τον δολοφόνο πως αυτή η γυναίκα δεν αποτελεί κίνδυνο. Ίσως στο μυαλό του να υπάρχει η ιδέα πως μια μικρή εξυπηρέτηση μπορεί να του δώσει την ευκαιρία να την… γνωρίσει καλύτερα. Όποιες κι αν ήταν οι σκέψεις του, διακόπηκαν τη στιγμή που οι σφαίρες από το πιστόλι της Μόνικα κόβουν μια για πάντα το νήμα της ζωής του.

 

Μετά την εκτέλεση η Μόνικα θα καταφέρει να φτάσει μέχρι την Κούβα και στη συνέχεια πληροφορείται από τον Ρεζίς Ντεμπρέ, πολύ στενό φίλο και συνεργάτη του Τσε, ότι στην Βολιβία βρίσκεται ακόμη ένας καταζητούμενος. Είναι ο «θείος Κλάους», ο οποίος πλέον «πουλάει» την τεχνογνωσία του σε βασανισμούς και εκτελέσεις στο στρατιωτικό καθεστώς της χώρας. Είναι η δική της ευκαιρία να τελειώσει μια για πάντα με τα ναζιστικά κατάλοιπα του παρελθόντος.

Στόχος της είναι να τον απαγάγει και να τον οδηγήσει ενώπιον της δικαιοσύνης ώστε να τιμωρηθεί για τα φρικτά εγκλήματά του. Τελικά, κάποιος την προδίδει. Ο «θείος» στέλνει στρατιώτες να της στήσουν ενέδρα, όπου εκτελείται με συνοπτικές διαδικασίες και πεθαίνει σε ηλικία μόλις 36 ετών. Τουλάχιστον πρόλαβε να εκδικηθεί για τον φόνο του Τσε. Όσο για τον «χασάπη της Λυών», συνάντησε τη δική του Νέμεση χρόνια αργότερα, όταν το 1983 εκδόθηκε τελικά στη Γαλλία όπου καταδικάστηκε για τις θηριωδίες του και πέθανε έγκλειστος στις φυλακές της πόλης την οποία ο ίδιος είχε αιματοκυλήσει.

Το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα στον Φιντέλ Κάστρο

 

 

Το τελευταίο γράμμα του Τσε Γκεβάρα στον Φιντέλ Κάστρο 

 «Φιδέλ,

Θυμάμαι τούτη τη στιγμή πολλά πράγματα, τότε που σε γνώρισα στο σπίτι της Μαρίας Αντονία, τότε που μου πρότεινες να έρθω μαζί σας, όλη την ένταση των προετοιμασιών.

Κάποια μέρα ήρθαν και ρώτησαν ποιος θα έπρεπε να ειδοποιηθεί σε περίπτωση θανάτου μας, και η υπαρκτή πιθανότητα να γίνει κάτι τέτοιο μας συγκλόνισε όλους. Αργότερα μάθαμε πως ήταν αλήθεια, πως σε μία επανάσταση ή νικάς ή πεθαίνεις (αν είναι αληθινή). Πολλοί σύντροφοι έπεσαν στο δρόμο προς τη νίκη.

Σήμερα όλα έχουν ένα τόνο λιγότερο δραματικό, γιατί είμαστε πιο ώριμοι. Τα γεγονότα όμως επαναλαμβάνονται. Νιώθω πως έχω πια εκπληρώσει το μέρος εκείνο του χρέους μου, που με έδενε με την κουβανική επανάσταση στο έδαφος της, και σας αποχαιρετώ, εσένα, τους συντρόφους, τον λαό σου που είναι και πια δικός μου.

 

Παραιτούμαι επίσημα από τα καθήκοντα μου στην ηγεσία του Κόμματος, από τη θέση του υπουργού, από το βαθμό του κομαντάντε, από την κουβανική υπηκοότητα. Καμιά νομική σχέση δεν με συνδέει με την Κούβα, μόνο δεσμοί άλλου είδους, που δεν μπορούν να σπάσουν, όπως οι διορισμοί σε κάποιες θέσεις.

Κοιτάζοντας τη ζωή μου μέχρι τώρα, πιστεύω πως έχω δουλέψει με αρκετή τιμιότητα και αφοσίωση για την εδραίωση της επαναστατικής νίκης. Το μοναδικό μου κάπως σοβαρό σφάλμα είναι που δεν είχα περισσότερη εμπιστοσύνη σ’ εσένα και τις πρώτες στιγμές στη Σιέρα Μαέστρα και που δεν είχα καταλάβει αρκετά γρήγορα τις δυνατότητες σου σαν καθοδηγητή και επαναστάτη. Έζησα θαυμάσιες ημέρες και ένιωσα πλάι σου την περηφάνια να ανήκω στο λαό μας τις λαμπερές μέρες μα και τις θλιβερές μέρες  της κρίσης στην Καραϊβική.

Σπάνια έλαμψε τόσο ένας πολιτικός όσο εκείνες τις ημέρες, και νιώθω περήφανος που σε ακολούθησα δίχως δισταγμούς, που ταυτίστηκα με τον τρόπο που σκέφτεσαι, βλέπεις και εκτιμάς τους κινδύνους και τις αρχές.

Άλλες χώρες του κόσμου ζητάνε τη συμβολή των σεμνών μου προσπαθειών. Εγώ μπορώ να κάνω αυτό που εσένα δεν σου επιτρέπεται, λόγω των ευθυνών σου απέναντι στη Κούβα, και έφτασε η ώρα να αποχωριστούμε.

Ας γίνει γνωστό λοιπόν πως το κάνω με ένα μίγμα χαράς και πόνου. Αφήνω εδώ ό,τι πιο αγνό ανάμεσα στις ελπίδες σαν δημιουργού και ό,τι πιο αγαπητό ανάμεσα στις αγαπημένες μου υπάρξεις. Και αφήνω έναν λαό που με αγάπησε σαν παιδί του. Αυτό αποδυναμώνει ένα μέρος από το πνεύμα μου. Στα νέα πεδία μαχών θα μεταφέρω την πίστη που εσύ μου έχεις εμπνεύσει, το επαναστατικό πνεύμα του λαού μου, την αίσθηση ότι εκπληρώνω το πιο ιερό χρέος μου: να αγωνίζομαι ενάντια στον ιμπεριαλισμό όπου και αν αυτός βρίσκεται. Αυτό ανακουφίζει και θεραπεύει οποιαδήποτε βαθιά πληγή.

 

Λέω για ακόμη μία φορά πως απαλλάσσω την Κούβα από οποιαδήποτε ευθύνη, εκτός από αυτή που πηγάζει από το παράδειγμα της. Και αν οι τελευταίες μου ώρες με βρουν κάτω από άλλους ουρανούς, η τελευταία μου σκέψη θα είναι γι’ αυτόν τον λαό και ειδικά για σένα.

Σε ευχαριστώ για όσα με έμαθες και για το παράδειγμα σου, στο οποίο θα προσπαθήσω να είμαι πιστός μέχρι και τις τελευταίες συνέπειες των πράξεων μου. Ταυτίστηκα πάντα με την εξωτερική πολιτική της επανάστασης μας και εξακολουθώ να νιώθω αυτή την ταύτιση. Οπουδήποτε και να σταθώ θα νιώθω την ευθύνη του να είμαι κουβανός επαναστάτης και σαν τέτοιος θα δρω. Δεν αφήνω στην γυναίκα και στα παιδιά μου τίποτα υλικό και δεν λυπάμαι: χαίρομαι που είναι έτσι τα πράγματα. Δεν ζητώ τίποτα γι’  αυτούς, γιατί το κράτος θα τους δώσει τα απαραίτητα για να ζήσουν και να μορφωθούν.

Πολλά θα ήταν τα πράγματα που θα είχα να πω σε εσένα και στον λαό μας, μα νιώθω πως είναι περιττά. Οι λέξεις δεν μπορούν να εκφράσουν όσα θα ήθελα και δεν αξίζει τον κόπο να μουτζουρώνω τα χαρτιά.

Πάντοτε ως τη νίκη!

Πατρίδα ή θάνατος!

Σε αγκαλιάζω με όλη μου την επαναστατική ζέση».

 

ΖΗΤΩ Η ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

 ΖΗΤΩ Η ΚΟΥΒΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ- ΕΛΛΗΝΟΚΟΥΒΑΝΙΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

1 Γενάρη 1959 - Ο αμερικανοκίνητος δικτάτορας Μπατίστα εγκαταλείπει την Κούβα στις 2.00 πμ και αναλαμβάνει στρατιωτική επιτροπή. Ο Φιντέλ Κάστρο εναντιώνεται στη νέα στρατιωτική επιτροπή και απευθύνει κάλεσμα για συνέχιση του αγώνα. Ο αντάρτικος στρατός καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο Τσε Γκεβάρα και ο Καμίλο Σιενφουέγος παίρνουν εντολή να πάνε στην Αβάνα.

2 Γενάρη 1959 - Οι κουβανοί εργάτες ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του Φιντέλ Κάστρο για επαναστατική γενική απεργία και η χώρα παραλύει. Η φάλαγγα του Τσε Γκεβάρα μπαίνει στην Αβάνα και καταλαμβάνει το φρούριο Λα Καμπάνια που αποτελούσε στο παρελθόν έπαλξη του στρατού του Μπατίστα.

8 Γενάρη 1959 - Ο Φιντέλ Κάστρο φτάνει στην Αβάνα και εκατοντάδες χιλιάδες λαού κατακλύζουν τους δρόμους για να τον χαιρετίσουν.

9 Φλεβάρη 1959 - Ο Τσε Γκεβάρα κηρύσσεται κουβανός πολίτης ως ένδειξη αναγνώρισης για τη συμβολή του στην απελευθέρωση της Κούβας

16 Φλεβάρη 1959 - Ο Φιντέλ Κάστρο γίνεται πρωθυπουργός

27 Φλεβάρη έως 17 Μάη 1959 - Η επαναστατική κυβέρνηση προχωρά σε μια σειρά λαϊκών μεταρρυθμίσεων όπως η έγκριση του νόμου που μειώνει την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και τα νοίκια κατά 30-50% ενώ παράλληλα καταργεί τις φυλετικές διακρίσεις

41You and 40 others

Ο Ζαν πωλ Σαρτρτ, η Σιμόν ντε Μποβουάρ και ο Τσε Γκεβάρα