VIA NEGATIVA

  Ὡραῖος ἀπ᾿ τὴ θύελλα τῆς βιομηχανίας ἀεροπόρος τῶν ἡλιόλουστων ἡμερῶν μεγάλο δάκρυ ποὺ κατεβαίνει ὡς τὰ χείλη γιὰ νὰ καίει τὶς ἀθάνατες Μαρίες ὁ Βλαντιμίρ. Ἴσως ἔπρεπε πρὶν ἀπ᾿ τὴν ἔνδοξη ταφὴ νὰ φωτίζεται μὲ προβολεῖς ὁ νεκρός του. Ἴσως ἀξίζει νὰ τὸν βλέπουμε σὰν καταρράκτη ἀνάμεσα στὴν ὁρμὴ τ᾿ οὐρανοῦ καὶ στὰ δάση. Ἴσως ἔπρεπε νὰ διευθύνει κοσμοδρόμια. Πάντως μ᾿ ἀρέσει ποὺ ἐπίασε τὴν παλιὰ Ρωσία ἀπ᾿ τὰ μαλλιὰ καὶ τὴν ἔστειλε στὸ διάβολο θρυμματίζοντας μία κιθάρα στὸ κεφάλι της. Μ᾿ ἀρέσει ποὺ δὲν θὰ πεθάνει ποτὲ γιατί δὲν ξεχώρισε τὴ συμφορὰ καὶ τὴν ποίηση. Μ᾿ ἀρέσει γιατὶ στάθηκε στὸ ὕψος του ὁ Βλαντιμίρ. Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἔδινε στὸν Κουτούζωφ τὴ μυστηριώδη δύναμη. Αὐτὸς εἶναι ποὺ σκύλιαζε πραγματικὰ γιὰ τὸ μέλλον. Αὐτὸς ἔλαμπε στὴν κατάλευκη ὁρμὴ τοῦ Οὐλιάνωφ. Ἀπ᾿ τὴν ἄγνωστη χαραυγή μας, ἀπ᾿ τὰ σπήλαια, ἔτσι δείχνουν τὰ πράγματα. Ἡ ζωὴ θὰ πρέπει νὰ προσχωρήσει μαζί του ὁλάκερη καθὼς τὴ χάρισε στὴν καρδιὰ τῶν δικαίων. Ἡ ζωὴ θὰ χρειαστεῖ καὶ πάλι τοὺς χαρταετούς. Ἀπ᾿ τὸ βαρύ του ...

  ΠΑΡΙΣΙ (ΚΟΥΒΕΝΤΟΛΟΪ ΜΕ ΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΤΟΓ ΑΪΦΕΛ) Από μυριάδες βήματα θορυβοποιημένο, ψιθυροποιημένο από μυριάδες αυτοκινητολάστιχα το Παρίσι, το περνοδιαβαίνω — τρομαχτικά μονάχος τρομαχτικά κανείς τρομαχτικά μήτε ψυχή. Γύρω μου — τα ωτό χορογραφία φανταστική, γύρω μου — μες από ψάρια ζωόμορφα, από τον καιρό των Λουδοβίκων, πιδακίζοντας σφυρίζει το νερό. Βγαίνω Στην Place de la Concorde. Προσμένω ώσπου ανασηκώνοντας το εγχάρακτο μικρό κεφάλι του, απ’ την παρακολούθηση εξουθενωμένος των ψηλών σπιτιών, βγαίνει από την ομίχλη ο Πύργος του Άϊφελ φτάνοντας προς εμέ, εμέ τη γιάφκα, εμέ τον μπολσεβίκο αυτόν. — Σσσ… Πύργε, σιγότερα, μην πλατσουρίζεις έτσι! — θα μας πάρουν χαμπάρι! είναι μια γκιλοτινική αγωνία το φεγγάρι. Να τί θα πω σε σένανε (επάνω του όλος έχω γαντζωθεί σιγανοψιθυρίζοντας στο ραδιοαυτί, ατέλειωτο μουρμουρητό ζουζουνητό): -Έχω διαφωτίζει πέρα ως πέρα πράγματα και κτίρια. Μόνο προσμένουμε και τη δική σου συμφωνία εμείς. Πύργε, θάθελες νά...

      ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω. Ανάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους προσπαθώ ν' αναστήσω. Τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές σε μυστικές συνεδριάσεις τα ονόματα που οδήγησαν όλα δολοφονούνται. Τώρα κυκλοφορούν σε ανάκτορα ξένοι ντύνονται επίσημα στις δεξιώσεις σε διπλωματικά συνέδρια ανταλλάσσονται χειραψίες φριχτά υπομνήματα παρευρίσκονται στις γιορτές, υποκλίνονται- Τώρα πεθαίνουν. Ω Ρόζα Λούξεμπουργκ, Λένιν, ποιητές, Ω Tέλμαν, Tάνεφ παγωμένοι σε επίσημες αίθουσες δαφνοστεφείς ήρωες μυθικά πρόσωπα ελάτε. Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας οι πρόεδροι ανταλλάσσουν επισκέψεις οι πατριάρχες πάλι ενθρονίζονται κάτω από τα νόμιμα κάδρα σας μας περιπαίζουν. Εγώ έχω μέσα στη θύμησή μου την ώρα που ανέβαινε το πλήθος στις σκάλες με τη φωτιά κρατώντας τη μεγάλη ταμπέλα Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ. Έχω στη θύμησή μου την ατμομηχανή που έφερε τη νύχτα τον Λένιν τον έξαλλο Mαγιακόφσκι που πυροβολούσε τους υπουργούς το...