VIA NEGATIVA

  ... Κάθε μηχανισμός, κάθε τεχνολογία της εξουσίας προτείνει τα δικά της λατρευτικά αντικείμενα ( Devotionalien ), τα οποία τίθενται στην υπηρεσία της υποταγής. Υλοποιούν και σταθεροποιούν την εξουσία. Devot σημαίνει αφοσίωση, υπακοή. Το smartphone είναι ένα ψηφιακό λατρευτικό αντικείμενο. Ως μηχανισμός εξατομίκευσης αναλαμβάνει τη λειτουργία του ροζάριου, το οποίο είναι επίσης εύχρηστο και χειροπιαστό όπως το κινητό τηλέφωνο. Σκοπός και των δύο αντικειμένων είναι η αυτοεξέταση, ο αυτοέλεγχος. Η εξουσία αυξάνει την αποτελεσματικότητά της αναθέτοντας την επιτήρηση στον καθένα προσωπικά. Το "like" είναι το ψηφιακό αμήν. Κάθε φορά που πατάμε "like" , δείχνουμε υποταγή στην εξουσία. Το smartphone δεν είναι απλώς ένας αποτελεσματικός μηχανισμός επιτήρησης, αλλά και ένα φορητό εξομολογητήριο. Το Facebook είναι η εκκλησία, η παγκόσμια συναγωγή της ψηφιακής εποχής.

Θα μπορούσαμε, χωρίς διάθεση υπερβολής, να πούμε ότι στη χώρα μας ο Μητσοτακισμός είναι το ανώτατο στάδιο του Νεοφιλελευθερισμού. Επιγραμματικά και αντιγράφοντας δύο κορυφαίους ποιητές μας θα περιγράφαμε το χάλι μας κάπως έτσι: Το δίλημμα " ή σκύβεις ή απογειώνεσαι" εν προκειμένω μπαίνει για το λαό και τα κόμματα που φιλοδοξούν να τον εκφράζουν, τα κόμματα της  Αριστεράς συνεπώς. Παραβιάζουμε ανοιχτές θύρες όταν λέμε πως η "μιζέρια" της Αριστεράς είναι να αποδέχεται, εν πολλοίς, ότι είναι πεπερασμένη η "εκλογική της πελατεία" και προεκλογικά υπάρχει ένας "σκυλοκαβγάς" για τη μοιρασιά όσων προσέρχονται στις κάλπες. Δείχνουν τα αριστερά κόμματα μια αμηχανία ή αβελτηρία στο να πάνε στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή, ενώ η Δεξιά εκφράζει στην ουσία τα συμφέροντα μιας ελίτ, στις εκλογές καταφέρνει να αποσπά τη μερίδα του λέοντος των ψηφοφόρων. Κι αυτό το καταφέρνει πείθοντας  την "πελατεία " της με γνωστά τερτίπια (ρουσφέτια, έλεγχο των ΜΜΕ, ...

  « Το σινεμά μάς κάνει καμιά φορά να βλέπουμε καθαρότερα τον κόσμο κι ο κόσμος μας αυτή τη στιγμή κινδυνεύει, από τις ιδέες που αποκαλούμε νεοφιλελευθερισμό που απειλεί να μας φτάσει στην καταστροφή, στη δυστυχία εκατομμυρίων ανθρώπων, από την Ελλάδα ως τη Βραζιλία.  Το σινεμά έχει πολλές παραδόσεις. Μία είναι το σινεμά της διαμαρτυρίας, αυτό που δείχνει τους ανθρώπους ενάντια στην εξουσία. Ελπίζω η ταινία μας να συνεχίζει αυτήν την παράδοση. Κινδυνεύουμε να απελπιστούμε κι όταν υπάρχει τόση απελπισία, η ακροδεξιά το εκμεταλλεύεται - πρέπει να πιστέψουμε ότι ένας διαφορετικός κόσμος είναι εφικτός κι απαραίτητος.» -  Κεν Λόουτς

  ΟΙ ΦΟΡΝΤΙΑΝΟΙ   Η PHILIP MORRIS ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΔΩΔΙΜΑ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΑΚΑ   Ένα από τα αγαπημένα θέματα συζήτησης που είχαμε μια παρέα αριστερών στα χρόνια της χούντας ήταν οι « Φορντιανοί». Έτσι αποκαλούσαμε τους -κατά την αυστηρή αριστερή μας κρίση- «εξωνημένους» προοδευτικούς διανοούμενους που δέχονταν ασμένως τη δωρεά ενός Φορντ πολυτελείας από την γνωστή αυτοκινητοβιομηχανία ως επιβράβευση του πνευματικού τους έργου. Είχαμε, μάλιστα, δημιουργήσει και λίστα γνωστών πανεπιστημιακών και λοιπών ανθρώπων του πνεύματος, αλλά ουδέποτε την δημοσιοποιήσαμε ούτε την «αξιοποιήσαμε» άλλως πως. Το δόγμα ότι η προσφορά δωρεάς από ορκισμένους μέντορες του καπιταλισμού πάντα γίνεται με υστεροβουλία, αντικατοπτρίζεται εμφανώς σε μια περίπτωση από τις «εν πολλαίς αμαρτίες πεσούσα» αυτοκινητοβιομηχανία. Και δεν αποτελεί υπερβολή ότι για τους τέως, νυν και αεί καπιτα-ληστές ισχύει πως «τα κέρδη τους κοστίζουν ανθρώπινες ζωές» Ας μιλήσουμε συγκεκριμένα: Στη δεκαετία του 1970, τα αυτοκίν...