Ο Μαξ Πλανκ και τα κβάντα, οι Αδώνιδες, οι Πορτοσάλτε και τα κουλουβάχατα (του Δημήτρη Κανταλή)

 

Στο χώρο της πολιτικής και της δημοσιογραφίας ενδημούν πλείστοι όσοι δοκησίσοφοι που διαπρέπουν πουλώντας αέρα κοπανιστό ως φωτεινοί παντογνώστες. Βεβαίως, αν δεν υπήρχε ένα μεγάλο κοινό εύπιστων και αφελών- κοινώς "χάπατων" -που θεωρούν παν το λάμπον χρυσόν, δεν θα τους γνώριζε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους. Μια ανέκδοτη ιστορία με πρωταγωνιστές τον νομπελίστα φυσικό Μαξ Πλανκ και τον οδηγό του περιγράφει γλαφυρά αυτήν την πραγματικότητα που είναι για γέλια και για κλάματα.

Μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Φυσικής το 1918, ο Μαξ Πλανκ ξεκίνησε μια μεγάλη σειρά διαλέξεων σε μεγάλες πόλεις εξηγώντας τη θεωρία του περί κβαντικής μηχανικής σε φοιτητές, επιστήμονες και σε πάντα ενδιαφερόμενο. Για τα ταξίδια του είχε έναν οδηγό με πολύ καλή μνήμη και με ευχέρεια λόγου.

Η διάλεξη του Μαξ Πλανκ ήταν όλες τις φορές πανομοιότυπη, ώστε την έμαθε στο τέλος και ο οδηγός του, που παρακολουθούσε κι αυτός στο ακροατήριο φορώντας το χαρακτηριστικό καπέλο του.

Μια μέρα, ενώ απολάμβαναν το ποτό τους ο οδηγός που είχε αποκτήσει μεγάλη οικειότητα με τον επιστήμονα τού πρότεινε:

" Κύριε Πλανκ, κατανοώ ότι έχετε κουραστεί να λέτε συνεχώς τα ίδια πράγματα και θα σας έκανε καλό μια ευχάριστη ανάπαυλα από τη ρουτίνα σας. Τι θα λέγατε να κάνω εγώ τη διάλεξή σας στην επόμενη πόλη υποδυόμενος εσάς, κι εσείς να ξεκουράζεστε μαζί με το υπόλοιπο ακροατήρια φορώντας το καπέλο του σοφέρ;"

Ο επιστήμονας , ξέροντας ότι ο οδηγός του είχε ήδη αποστηθίσει όλη την διάλεξη και θέλοντας να διασκεδάσει λίγο με την "εξαπάτηση" του κοινού, δέχθηκε με χαρά την πρότααη.

Στην επόμενη πόλη, λοιπόν, ανεβαίνει στο πόντιουμ του ομιλητή ο κοστουμαρισμένος οδηγός και στην πρώτη σειρά κάθεται, ανάμεσα στο κοινό, ο επιστήμονας με το καπέλο του οδηγού. Άνετος και με χαρακτηριστική ευφράδεια, ο σοφέρ λέει αυτολεξεί το κείμενο τής διάλεξης, το κοινό χειροκροτεί μαγεμένο ώσπου, αίφνης, ένα χέρι υψώνεται και ένας φυσικός παρακαλεί να διευκρινήσει ο ομιλητής κάποιο σημείο της ομιλίας του. Και ο ψυχραιμότατος σοφέρ, χαμογελά και λέει στον ερωτώντα φυσικό:

"Αγαπητέ μου,ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ένας φυσικός θα διατύπωνε μια τόσο απλοϊκή απορία. Θα δώσω τον λόγο στον οδηγό μου για να σας απαντήσει με απλά λόγια στο ερώτημα που υποβάλατε!"