Θα σας περιμένω- Μιχάλης Κατσαρός

 

 

 

Θα σας περιμένω

Θὰ σας περιμένω μέχρι τα φοβερὰ μεσάνυχτα αδιάφορος-
Δὲν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω απὸ το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
 ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μην ἀμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα ἔχει πολλή ξηρασία.

Στο νεκρό δάσος - Μιχάλης Κατσαρός

 

 

 

ΣΤΟ ΝΕΚΡΟ ΔΑΣΟΣ

Στο νεκρό δάσος των λέξεων προχωράω.

Ανάβω τα χλωμά φανάρια στους δρόμους

προσπαθώ ν' αναστήσω.

Τα ονόματα που πυρπόλησαν τις καρδιές

σε μυστικές συνεδριάσεις

τα ονόματα που οδήγησαν

όλα δολοφονούνται.

Τώρα κυκλοφορούν σε ανάκτορα ξένοι

ντύνονται επίσημα στις δεξιώσεις

σε διπλωματικά συνέδρια ανταλλάσσονται

χειραψίες

φριχτά υπομνήματα

παρευρίσκονται στις γιορτές, υποκλίνονται-

Τώρα πεθαίνουν.

Ω Ρόζα Λούξεμπουργκ, Λένιν, ποιητές,

Ω Tέλμαν, Tάνεφ

παγωμένοι σε επίσημες αίθουσες

δαφνοστεφείς ήρωες

μυθικά πρόσωπα

ελάτε.

Οι εξουσίες σήμερα χαϊδεύονται σαν

ερωτιάρες γάτες πάνω στις στέγες μας

οι πρόεδροι ανταλλάσσουν επισκέψεις

οι πατριάρχες πάλι ενθρονίζονται

κάτω από τα νόμιμα κάδρα σας

μας περιπαίζουν.

Εγώ έχω μέσα στη θύμησή μου

την ώρα που ανέβαινε το πλήθος στις σκάλες

με τη φωτιά κρατώντας τη μεγάλη ταμπέλα

Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ.

Έχω στη θύμησή μου την ατμομηχανή που έφερε

τη νύχτα τον Λένιν

τον έξαλλο Mαγιακόφσκι που πυροβολούσε

τους υπουργούς

τους φοιτητές αγκαλιασμένους με τους χωριάτες.

Πώς βγήκανε πάλι απ' αυτή τη φωτιά

ο Kος Διευθυντής

ο διπλωματικός ακόλουθος

ο Kος πρέσβης;

Και τώρα τι πρέπει να γίνει

σ' αυτό το νεκροταφείο των ονομάτων

σ' αυτό το νεκροταφείο των λέξεων;

Πώς θα ξαναβαφτίσουμε τις πυρκαγιές

ελευθερία, ισότητα, Σοβιέτ, εξουσία;

 

Μιχάλης Κατσαρός (1919 – 1998)

Σαν δεις νέους καιρούς (Μιχάλη Κατσαρού)

 

Σαν δεις νέους καιρούς

 Σαν δεις νέους καιρούς 

Καινούργια υπονοούμενα

γέλια ειρωνικά δήθεν τυχαίως πεταγμένα

 

φοβάσαι σαν αθώο παιδί

μπροστά σ' ένα βαθύ ποτάμι.

 

Μετά αφομοιώνεσαι

κι όλα πια τα συνηθίζεις

τα λόγια, τους ανθρώπους με τις πράξεις τους

αυτή τη σκοτωμένη ελευθερία .

τα νέα συναισθήματα

σε κατακλύζουν;

λες και να μη συνέβηκε ποτέ

που όλα τούτα

κάποτε σε φόβιζαν.

Φαίνεται πως 'τοιμάζεσαι πάλι για νέο ταξίδι.