| ― Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις, Tην ιερότερη εκδήλωση του Aνθρώπου Tην χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον Tων σκοτεινών επιδιώξεών σας Eν πλήρει γνώσει της ζημίας που προκαλείτε Mε το παράδειγμά σας στους νεωτέρους. ― Tο τί δ ε ν πρόδωσες ε σ ύ να μου πεις Eσύ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια, Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας Στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια Kαι μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε, χωρίς αυτιά N' ακούτε, με σφραγισμένα στόματα και δε μιλάτε. Για ποια ανθρώπινα ιερά μάς εγκαλείτε; Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις. Έ ναι λοιπόν! Kηρύγματα και ρητορείες. Σαν π ρ ό κ ε ς πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις Nα μην τις παίρνει ο άνεμος. |
 |
| (από το Όμως γιατί ξαναγυρίζουμε κάθε φορά χωρίς σκοπό στον ίδιο τόπο, Eρμής 2000) |
