VIA NEGATIVA

  Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι "Εγώ που η σύγχρονη γενιά μου γέλασε κατάμουτρα,  διακρίνω αυτόν που φτάνει μες απ’ τις οροσειρές του χρόνου,  διακρίνω αυτόν που κανένας δε βλέπει. Εκεί που τ’ ανθρώπινο βλέμμα τσακίζεται ανήμπορο,  βλέπω να καταφθάνει των πεινασμένων στρατηλάτης,  φορώντας το ακάνθινο στεφάνι της επανάστασης το 1916. Κι ανάμεσά σας είμαι εγώ ο Πρόδρομός του, κ’ είμαι όπου βρίσκεται κι ο πόνος, πάντοτε παντού.  Πάνω σε κάθε μια σταλαματιά του νέφους των δακρύων  έχω σταυρωθεί.  Τίποτα πια δεν είναι για συγγνώμη. Κι όταν τον ερχομό του διαλαλώντας  ανταριασμένοι  θα βγείτε να δεχτείτε τον Σωτήρα,  εγώ για σας  θα ξερριζώσω την καρδιά μου  θα την ποδοπατήσω  κ’ έτσι μεγαλωμένη  και καταματωμένη  θα σας τη δώσω για σημαία."

      Ελευθερία έκφρασης Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν ένα λουλούδι από τον κήπο μας και δε λέμε τίποτα. Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον περπατούνε στα λουλούδια, σκοτώνουν το σκυλί μας και δε λέμε τίποτα. Ώσπου μια μέρα -την πιο διάφανη απ’ όλες- μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας ληστεύουν το φεγγάρι μας γιατί ξέρουνε το φόβο μας που πνίγει τη φωνή στο λαιμό μας. Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα πλέον δε μπορούμε να πούμε τίποτα