VIA NEGATIVA

  Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες. Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα σημαία Καρφώσατε σʼ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις. Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη, Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω. Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

    [Κι ήθελε ακόμη…] Μανόλης Αναγνωστάκης Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ Δεν παραδέχτηκα την ήττα. Έβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες. Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σα σημαία Καρφώσατε σʼ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα Η πρόγνωσίς σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις. Εκεί, προσεχτικά, σε μια γωνιά, μαζεύω με τάξη, Φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω Με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω Με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω. Όρθιος, και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.

    Για ένα καρφί χάθηκε το πέταλο Για ένα πέταλο χάθηκε το άλογο Για ένα άλογο χάθηκε ο καβαλάρης Για έναν καβαλάρη χάθηκε η μάχη Για μια μάχη χάθηκε το βασίλειο.

Τα γκωλ-ποστ Νίκος Εγγονόπουλος Άκουγε τις καμπάνες που βαρούν και τ' ορειχάλκου τις δονήσεις όπου τρυπάν τον καθαρό –του κυριακάτικου πρωινού– αγέρα άραγες οι καμπάνες τι να μηνούν; θα τις ακολουθήσουν μήπως ύμνοι τραγούδια χαρές ή πολυβόλα θ' αντηχήσουνε απαίσια να σπείρουνε τον όλεθρο ολούθε; ένα σας λέω: όλοι να τρέξουμε αμέσως στα γκωλ-ποστ παιδιά! στα γκωλ-ποστ! άγρυπνοι –ακοίμητοι φρουροί– πανέτοιμοι το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε μην αρχινίσουνε να πέφτουνε τα τέρματα βροχή και ηττηθούμε. («Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», εκδόσεις Ικαρος, 1978)