VIA NEGATIVA

  Ανάθεμα την πρώτ' αρχή, που μ' είπαν να πιστέψω, πως δεν μου σώζετ' η ψυχή, σαν δεν καλογερέψω! Απ' την ζωής την Πασχαλιά μ' έκαμαν να ξεπέσω· ν' αφήσω μακριά μαλλιά και ράσο να φορέσω. Να ζω με το ξερό ψωμί, με το νερό μονάχα· για να παιδέψω το κορμί, και για ν' αγιάσω τάχα!… Καλόγεροι, σας προσκυνώ, και σας φιλώ τα χέρια. Και σας πετώ τον ουρανό και τα χρυσά τ' αστέρια. Πετώ τον σκούφο στο κελί, το ράσο στο ντουλάπι· τον νου μου – μόνο στο φιλί και μόνο στην αγάπη. Θωρώ πουλάκια στην αυλή, που παίζουν ταίρι ταίρι, και λέγω: νάμουνα πουλί! Να ήμουν περιστέρι! Θωρώ κοπέλες που περνούν να παν στο περιβόλι κι αυτού που κοντοπροσκυνούν– με παίρνουν οι Διαβόλοι!… (από  Tο τέλος του παραμυθιού ή η αρχή του ονείρου , Eρμής 2001)

  Τι παθαίνεις αν χαζεύεις στο διαδίκτυο...  Γελάς μέχρι δακρύων με το πολιτικό οπαδιλίκι που κοντράρει στα ίσια την καλογερική υποκρισία  όπου  το κρέας γίνεται ψάρι, όπου η γκρίνια για αστοχίες του ηγούμενου κόβεται με το μαχαίρι στην υπενθύμιση-απειλή για την τύχη των προβάτων που εγκαταλείπουν τη στάνη όπου πάντα πρέπει να το βουλώνεις γιατί αλλιώς είσαι ανεπιθύμητος... Και για να το καταλάβουμε καλά αυτό που θέλει να πει ο ποιητής, ας θυμηθούμε το ανέκδοτο που πάει γάντι με την πολιτική (παλιο) κατάσταση... Ο Μήτσος, κλασσική περίπτωση Ελληναρά φαλλοκράτη, αποφάσισε να βγάλει τη σύζυγο να φάνε σε μια χασαποταβέρνα στα Μεσόγεια. Πιάσανε τραπέζι σε περίοπτη θέση, παραγγείλανε τα κοκορέτσια, κοντοσούβλια, γαρδούμπες, και όλα τα ορεκτικά μαζί με ένα κιλό Αγιωργίτικο οίνο και πέσανε με τα μούτρα να κατασπαράξουν τα εδέσματα.  Αίφνης, εμφανίζεται μια αιθέρια γυναικάρα που κυριολεκτικά "χυμάει" πάνω στο Μήτσο, του σκάει ένα ρουφηχτό φιλί και αφού του λέει πόσο χαρ...