Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το τραγούδι της " Μάνας Κουράγιο" - Μπ. Μπρεχτ

 


«Το τραγούδι της Μάνας Κουράγιο» από το θεατρικό έργο του Bertol Brecht «Μάνα Κουράγιο» σε μουσική Paul Dessaw. Πρόκειται για την τελευταία σκηνική δραματουργία της Κατίνας Παξινού. Πρώτη παράσταση Οκτώβριος 1971 Θέατρο «Πάνθεον» Μετάφραση: Πέτρος Μάρκαρης. Σκηνοθεσία: Αλέξης Μινωτής. Διεύθυνση ορχήστρας: Ελένη Χαλκιαδάκη. Δύο λόγια για το έργο από την Οφηλία Δημοπούλου: Μια κριτική ματιά στην αλλοτρίωση που υφίσταται η ανθρώπινη φύση μέσα στη δίνη του πολέμου και παράλληλα ένα σκληρό διαχρονικό σχόλιο για του μηχανισμούς της εξουσίας, μέσα από την καυστική σάτιρα, το ανατρεπτικό χιούμορ και την κοφτερή λεπίδα της γραφής του Μπρεχτ. Η Μάνα Κουράγιο δεν αποτελεί μία αντιφατική προσωπικότητα. Απλώς, είναι μία πολύ αρνητική προσωπικότητα, που δεν μπορεί να προκαλέσει στο θεατή τον οίκτο, αλλά την οργή. Όσο συγκινητική και αν φαντάζει η εικόνα της μάνας, που έχει χάσει και τα τρία παιδιά της στον πόλεμο και συνεχίζει μόνη το δρόμο της τραβώντας τον αραμπά της, το δάκρυ δεν πρέπει να εμφανίζεται στα μάτια του θεατή. Φθηνοί μελοδραματισμοί για ένα συγγραφέα, όπως ο Μπρεχτ, που είχε σκοπό να ερεθίσει και να ευαισθητοποιήσει όχι το συναίσθημα, αλλά τη σκέψη του κοινού. Η πρώτη παράσταση του έργου, που δόθηκε τον Απρίλιο του 1941 στο Schauspielhaus της Ζυρίχης με την Teresa Giehse στον ομώνυμο ρόλο, πέτυχε το ακριβώς αντίθετο: τη μέγιστη συγκίνηση για την "ηρωίδα" μάνα. Στην παράσταση του Βερολίνου, στο παλιό Deutsches Theater του Μαξ Ράινχαρτ, το 1949 με την Ελένε Βάιγκελ, ο Μπρεχτ ανέλαβε τη σκηνοθεσία, προκειμένου το όραμά του να γίνει πραγματικότητα Δυό λόγια για το έργο από τον Φαίδωνα Βασιλειάδη: Το θέμα του έργου είναι απλό. Ο πόλεμος είναι μια μηχανή που συνθλίβει τους πάντες εκτός από εκείνους που βρίσκονται στην κορυφή. Η Μάνα Κουράγιο προσπαθεί να προφυλάξει τα παιδιά της από τα δεινά του πολέμου και κάνει το παν να εμποδίσει την στρατολόγηση των γιων της. Από την άλλη όμως η ίδια και η οικογένειά της ζουν από αυτόν τον πόλεμο. Από την αρχή κιόλας του έργου ένας λοχίας θα την προειδοποιήσει πως "αν θέλεις από τον πόλεμο να ζήσεις, τον οβολό σου μην του τόνε στερήσεις". Ωστόσο, παρόλο που η Μάνα Κουράγιο "παίζει" σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού (πολέμου) εντούτοις θα τιμωρηθεί πολύ αυστηρά καθώς και οι δύο στόχοι της θα ανατραπούν βίαια. Χάνει το ένα μετά το άλλο και τα τρία παιδιά της για να καταλήξει στο τέλος του έργου μόνη χωρίς να της έχει απομείνει τίποτα εκτός από το αδάμαστο πνεύμα της. Ο Μπρεχτ επιδίωκε στα έργα του πάντοτε και τον αιφνιδιασμό της πολιτικής συνείδησης του σκεπτόμενου θεατή. Μπορεί οι άνθρωποι να είναι θύματα μεγάλων ιστορικών διαδικασιών που τους συντρίβουν, όμως το τι κάνουν, ή τι δεν κάνουν, συμβάλλει σ' αυτή τη διαδικασία.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Οι δωσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν τον κρα...

«Το περιγιάλι το κρυφό»: Ένα παρεξηγημένο ποίημα (από το ideostrovilos.gr)

  Το σύντομο αυτό ποίημα του Σεφέρη, θεωρήθηκε (και θεωρείται) από πολλούς ότι έχει πηγή έμπνευσης ένα πολύ όμορφο ακρογιάλι της Κύπρου. Άρνηση Στο περιγιάλι το κρυφό κι άσπρο σαν περιστέρι διψάσαμε το μεσημέρι. μα το νερό γλυφό. Πάνω στην άμμο την ξανθή Μγράψαμε τ’ όνομά της.. ωραία που φύσηξε ο μπάτης και σβήστηκε η γραφή. Με τι καρδιά, με τι πνοή, τι πόθους και τι πάθος πήραμε την ζωή μας.• λάθος! κι αλλάξαμε ζωή Το σύντομο αυτό ποίημα του Σεφέρη, πολύ δημοφιλές στην Κύπρο, θεωρήθηκε (και θεωρείται) από πολλούς ότι έχει πηγή έμπνευσης ένα πολύ όμορφο ακρογιάλι της Κύπρου, την παραλία του Κόννου στον Πρωταρά, στις ανατολικές ακτές του νησιού μας. Σαν τέτοιο το συστήνουν οι ξεναγοί, έτσι το χρησιμοποιούν σε κείμενά τους δημοσιογράφοι και άλλοι. Δυστυχώς, παρ’ όλη την αγάπη και τους δεσμούς του ποιητή με την Κύπρο, παρ’ όλο ότι μια ολόκληρη ποιητική του συλλογή είναι εμπνευσμένη από την Κύπρο, αυτό δεν ευσταθεί. Ο  Γιώργος Σεφέρης  ήρθε για πρώτη φορά ...

Γιάννη Μαυρή: Παρεμποδίζοντας την Αποστασία. Ιουλιανά 1965: Κοινωνική Διαμαρτυρία και Αριστερά Πρόλογος στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη

   Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη αποτελεί την πλέον συστηματική, αναλυτική και πρωτότυπη χαρτογράφηση της εκτεταμένης κοινωνικής διαμαρτυρίας, που συντάραξε την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1965. Είναι προϊόν μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας σε πολυάριθμες, πρωτογενείς ή αρχειακές πηγές, ανεκμετάλλευτες μέχρι σήμερα, όπως είναι -μεταξύ πολλών άλλων- η εξαντλητική αποδελτίωση και διασταύρωση του ημερήσιου πολιτικού τύπου της εποχής, τόσο  εθνικής  όσο και  τοπικής εμβέλειας . Ως αποτέλεσμα και καλύπτοντας το υφιστάμενο ερευνητικό κενό, συγκρότησε μια μοναδική, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη βάση εμπειρικών ποσοτικών δεδομένων για την καταγραφή των συμβάντων διαμαρτυρίας. Η μελέτη του εξαντλεί την υπάρχουσα θεωρητική βιβλιογραφία σχετικά με τα κοινωνικά κινήματα και εντάσσει τα εμπειρικά δεδομένα που συγκέντρωσε σε ένα συνεκτικό ερμηνευτικό πλαίσιο. Η έρευνα του Κ. Λαμπράκη συνεισφέρει ουσιαστικά στην ιστορική μελέτη των Ιουλιανών, προσθέτοντας νέα στοιχεία, εμπλουτίζ...