Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο Θεός δεν μένει πια εδώ- Κωστής Παπαγιώργης

 


Το αστείο είναι γνωστό: - Ποιος έχει τα περισσότερα ακίνητα επί της Γης; - Ο Θεός βέβαια… Πράγματι, αν υπολογίσουμε τις εκκλησίες, στην Ευρώπη τουλάχιστον, το άθροισμα είναι εκπληκτικό. Παναγίες, Χριστοί, άγιοι το μόνο που δεν στερούνται είναι η στέγη. Πλην όμως την τελευταία δεκαετία παρατηρείται μια εντυπωσιακή μεταστροφή στη Βόρεια Ευρώπη. Στη Γερμανία την τελευταία δεκαπενταετία η Καθολική Εκκλησία απώλεσε δυο εκατομμύρια πιστούς, ενώ η Προτεσταντική ξεπέρασε τα τέσσερα εκατομμύρια. Ανάλογα φαινόμενα αθρησκείας παρατηρούνται στη Μεγάλη Βρετανία και την Ολλανδία. Προφανώς το «ποίμνιο» δεν επιστρέφει στη στρούγκα ούτε τη συντηρεί με τον οβολό του. Έτσι εξηγείται και το φαινόμενο της εναλλακτικής χρήσης των άδειων ναών. Εκατοντάδες εκκλησίες πωλούνται πλέον για να αξιοποιηθούν ως υπεραγορές, καταστήματα, μπαρ και κάθε λογής κλαμπ και εστιατόρια. Οι εναπομείναντες Γερμανοί κληρικοί φροντίζουν βέβαια να νοικιάζονται οι ναοί για κονσέρτα, βιβλιοθήκες και παιδικούς σταθμούς. Αλλά το δράμα του Ευρωπαίου κάνει μπαμ: έκανε καμιά δεκαπενταριά αιώνες να ξεπεράσει το χριστιανισμό. Να δούμε τι θα το κάνει το άχρηστο μυαλό του…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Παναγιώτης Κονδύλης για την Αριστερά και τη Δεξιά

  « Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των δεξιών, πλείστοι όσοι με θεωρούν αριστερό· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των αριστερών, πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν δεξιό . Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία και στις δύο, πρόθεσή μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη κι υπέρτερη προοπτική ­και μια τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για τη παράταξή τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για τη ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβαστη με μιαν διαφορισμένη θεώρηση του άλλου· γ...

Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Οι δωσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν τον κρα...

Γιάννη Μαυρή: Παρεμποδίζοντας την Αποστασία. Ιουλιανά 1965: Κοινωνική Διαμαρτυρία και Αριστερά Πρόλογος στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη

   Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη αποτελεί την πλέον συστηματική, αναλυτική και πρωτότυπη χαρτογράφηση της εκτεταμένης κοινωνικής διαμαρτυρίας, που συντάραξε την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1965. Είναι προϊόν μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας σε πολυάριθμες, πρωτογενείς ή αρχειακές πηγές, ανεκμετάλλευτες μέχρι σήμερα, όπως είναι -μεταξύ πολλών άλλων- η εξαντλητική αποδελτίωση και διασταύρωση του ημερήσιου πολιτικού τύπου της εποχής, τόσο  εθνικής  όσο και  τοπικής εμβέλειας . Ως αποτέλεσμα και καλύπτοντας το υφιστάμενο ερευνητικό κενό, συγκρότησε μια μοναδική, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη βάση εμπειρικών ποσοτικών δεδομένων για την καταγραφή των συμβάντων διαμαρτυρίας. Η μελέτη του εξαντλεί την υπάρχουσα θεωρητική βιβλιογραφία σχετικά με τα κοινωνικά κινήματα και εντάσσει τα εμπειρικά δεδομένα που συγκέντρωσε σε ένα συνεκτικό ερμηνευτικό πλαίσιο. Η έρευνα του Κ. Λαμπράκη συνεισφέρει ουσιαστικά στην ιστορική μελέτη των Ιουλιανών, προσθέτοντας νέα στοιχεία, εμπλουτίζ...