VIA NEGATIVA

    ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο, χάιντε Σύμβολοιν αιώνιο ! Αν ξυπνήσεις, μονομιάς θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς. ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ Ο τροχαίος σʼ αναγκάζει να διαβάσεις, όπως πρέπει, την υπόθεση του τρίτου στίχου: Αν γράφει, όχι ό τ α ν·– επομένως λόγος υποθετικός στον νου κινιόταν μέσα του κυρ-Κώστα (: λόγος που δεν αμφιρρέπει μεταξύ υποθέσεως και χρόνου μεν, αλλʼ αποτρέπει περιέργως την ορθήν ανάγνωση…). Όμως, σαν να ερχόταν πάντα ανάπαιστος με δυο ιάμβους δίπλα-δίπλα σού φαινόταν, και χανόταν έτσι με το μέτρο καί το νόημα. Κρέπι πένθους ας κρεμάσει εκείνος που εγκύπτει στου Καρόλου Μαρξ τις διδαχές κι ανέχεται εσφαλμένες αναγνώσεις στίχων! Πώς, μετά, στων τάξεων την πάλη θα νικήσει; Πώς θα μάθει ποιό είνʼ το μερικό, και ποιό ʼναι το καθόλου;… Διάβαζε σωστά και ξύπνα, σύντροφε! Έτσι ε σ ύ θα νιώσεις πώς, μα και γιατί ο ντουνιάς μονοτάρι θα γυρίσει upside down – κανείς δεν θα σου λείπει να σε διαφωτίσει: ξ ύ π ν α απλώς εσύ, κι η πλάση θα ʼχει κι...

    Τάδε έφη Αριστοτελία Πελώνη   «ο πρωταγωνιστής της Αποστασίας και του σχίσματος της Ένωσης Κέντρου του Γεώργιου Παπανδρέου, που εκδηλώθηκε το Ιούλιο του 1965, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».  «Αν και δεν έγινε πρωθυπουργός των αποστατών θεωρείται η "ψυχή" της Αποστασίας, ανιψιός του Ελευθέριου Βενιζέλου και βουλευτής Χανίων, δεν έκρυβε τις φιλοδοξίες του να βρεθεί στην κορυφή παρά το νεαρό της ηλικίας του – ήταν 43χρονών το 1965, νεότερος από τα περισσότερα σημαντικά στελέχη της Ένωσης Κέντρου». «Έδειξε μάλιστα ότι ήταν αποφασισμένος να μην υπολογίσει τίποτα προκειμένου να υλοποιήσει τις πολιτικές επιδιώξεις του».    «Στο πλαίσιο αυτό και σε συνεννόηση με τον ξένο παράγοντα, το παλάτι και οικονομικά συμφέροντα της εποχής, οργάνωσε, υλοποίησε και στήριξε την μεγαλύτερη συνομωσία στη χώρα μετά τον Εμφύλιο».  «Ο Π. Κόκκας, ταυτιζόμενος πολιτικά με τον Κ. Μητσοτάκη, διαδραμάτισε παρασκηνιακά καθοριστικό ρόλο τον Ιούλιο του 1965 για την πτώσ...

    Η χαμένη άνοιξη- Στρατή Τσίρκα Ο μόνος τρόπος για ν’ αποφύγει ο λαός ένα νέο εμφύλιο, ήταν ν’ ακουστεί σ’ Ανατολή και Δύση, στεντόρεια η διαμαρτυρία του. Μια διεφθαρμένη, βασικά ξενόδουλη, άρχουσα κάστα βίαζε ξετσίπωτα την εκφρασμένη θέλησή του να κυβερνηθεί επιτέλους δημοκρατικά, πάσχιζε μ’ όλους τους σκοτεινούς μηχανισμούς της να κρατήσει αυτόν τον τόπο εκατό χρόνια πίσω, στον απολυταρχισμό και την ξενοκρατία του Όθωνα. Να φωνάξουμε τόσο δυνατά, που να τρίξουν τα θεμέλια του πύργου απ’ όπου μας φοβέριζαν σφετεριστές και δυνάστες. Από νωρίς το απόγεμα πήγα και κόλλησα τη ράχη μου στον ανατολικό τοίχο του «Μεγάλη Βρετανία». Το πλήθος είχε καταλάβει όλο το πεζοδρόμιο, αντίκρυ δεξιά μας η Βουλή – άρχιζε η πολιορκία της. Φώναζα κι εγώ με τους άλλους, ώσπου έγδαρα το λαρύγγι μου: «Κάτω οι προδότες. Κάτω οι δούλοι της Αυλής. Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος Λαός». Αγόρια και κορίτσια έφταναν ομάδες –ομάδες, ξεχώριζαν μερικά πανώ των Λαμπράκηδων∙ παίρναν θέση στο...

    Φώτης Αγγουλές "Γλίστρησε κρυφά, να μην το πάρει  είδηση ο φρουρός μου π' αγρυπνά  κι ήρθε στο κελί μου το φεγγάρι.  Ήρθε και με βρήκε λυπημένο κι ήτανε το χάδι του απαλό, σαν γυναικείο χέρι αγαπημένο. Μείνε στο φτωχό μου το κελί,  φεγγαράκι, τι να σε τρατάρω;   Δεν μου μένει πια παρά η ψυχή κι έχω τόσο ανήφορο να πάρω."

  Περιπέτεια (Τάσος Λειβαδίτης)  

    Για ένα καρφί χάθηκε το πέταλο Για ένα πέταλο χάθηκε το άλογο Για ένα άλογο χάθηκε ο καβαλάρης Για έναν καβαλάρη χάθηκε η μάχη Για μια μάχη χάθηκε το βασίλειο.

      Θα σας περιμένω Θὰ σας περιμένω μέχρι τα φοβερὰ μεσάνυχτα αδιάφορος- Δὲν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω. Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες. Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες. Πίσω από το χάρτινο κήπο σας πίσω απὸ το χάρτινο πρόσωπό σας εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη  ο άνεμος δικός μου μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες ἐπίσημες μάταιοι λόγοι. Μην ἀμελήσετε. Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον μας θα ἔχει πολλή ξηρασία.