Στον πετρόστρωτο δρόμο μου που είναι πολύ μακρύς περπατάει μονάχη η Φροντίδα πληθωρική κι αναίσθητη γύρω τα παράθυρα οι κόγχοι χωρίς μάτια. Η φροντίδα είναι σκληρή είναι ευχαριστημένη από τον εαυτό της μελέτησες καμιά φορά την ψυχολογία της Φροντίδας; είναι ένα εγωιστικό και ματαιόδοξο υποκείμενο γεμάτο αυτοεπιδοκιμασία και μελετημένη προσποίηση. Το Αντικείμενο επινοήθηκε για να πάρει αξία η ύπαρξή μας και η Φροντίδα νιώθει βαθιά τη σπουδαιότητα της αποστολή της ή υποκρίνεται πως νιώθει γι’ αυτό φαίνεται ευχαριστημένη απ’ τον εαυτό της είναι πολύ ανθρώπινη για να μην είναι. Η Φροντίδα περπατάει στο δρόμο σταθερά και πάνωθέ της ο ουρανός λιμνάζει ανέκφραστος. Στην πόρτα του μαγαζιού του ο μαναβάκος κρεμούσε διακοσμητικά καλοπλεγμένες σκορδοπλεξούδες. Δίπλα του ο σκύλος ανατρίχιασε σύγκορμος τον τάραξε η παρουσία της Φροντίδας στον δρόμο κι οι τρίχες του σβέρκου του πετάχτηκαν αγκάθια και το γρύλισμά του φανέρωσε κρυφές υποψίες. Ο μαναβάκος κοίταξε χαμογελαστά κι έσκυψε και μίλησε ερεθιστικά στο νευριασμένο αδέλφι του καταπώς ήξερε (είναι αληθινά αξιοκτίμητο να γνωρίζει κανένας ξένες γλώσσες και μάλιστα τέτοιες γλώσσες).
Γιατί σκέψου: ο Πυθαγόρας που πίστευε σαν σοφός που ήταν στην μετεμψύχωση έλεγε πως τα ζώα ήταν κάποτε άνθρωποι πως έχουνε ψυχή ανθρώπινη σχετικά αλλαγμένη κι ένας θαρρώ σοφός απ’ τον Ακράγαντα είπε πως ήτανε παλιά θάμνος και ψάρι κτλ. Ε λοιπόν να μιλάς μ’ έναν αλλόγλωσσο άνθρωπο είναι πράγμα συνηθισμένο και φυσικό και να μιλάς να ξέρεις να μιλάς με όντα που πήδηξαν έξω από το χρόνο σου από την σειρά σου που δέχτηκαν τόσο βαθιά και φανερά την αλλαγή που διέταξε ο άγνωστος νόμος –ε αυτό είναι πολύ σοβαρό κι έχει μεταφυσική σημασία. Τον εκτιμάω πολύ τον μαναβάκο εγώ. Τώρα ο σκύλος γάβγιζε κι η Φροντίδα αβέβαιη κι αγαναχτισμένη και τρομαγμένη ένιωσε την αξιοπρέπεια της να λιποθυμάει κι έριξε μια κρύα ματιά κάτω απ’ το αγέρωχο φρύδι της στον μαναβάκο που εξακολουθούσε τη διασκέδασή του μιλώντας διεγερτικά στην ορμή του σκύλου. Προχώρησε μ’ αστάθεια να προσπεράσει κι αυτός ο κλονισμός της ο καταφάνερος πίσω απ’ την προσπάθεια να καλυφθεί δισταγμός άγγιξε την διαίσθηση της γυναίκας που φάνηκε στο αντικρινό παραθύρι. [*Από το βιβλίο «Πεισίστρατος», εκδόσεις Ύψιλον]
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου