...Σήμερα, έχουμε καταληφθεί απ' τη φρενίτιδα της πληροφορίας και της επικοινωνίας, ενώ, ταυτόχρονα, δεν ελέγχουμε πια την επικοινωνία. Τουναντίον, εκθέτουμε τον εαυτό μας στην επιταχυνόμενη ανταλλαγή πληροφοριών που ξεφεύγει από τον συνειδητό έλεγχό μας. Η πληροφορία κατευθύνεται όλο και περισσότερο απ' έξω. Μποιάζει να υπακούει σε μιαν αυτόματη, μηχανική διαδικασία που καθοδηγείται από αλγόριθμους, για την οποία, όμως, εμείς δεν γνωρίζουμε τίποτε Είμαστε στο έλεος ενός αλγοριθμικού "μαύρου κουτιού". Οι άνθρωποι συρρικνώνονται σε ένα σύνολο δεδομένων,το οποίο μπορεί να καθοδηγηθεί και να γίνει αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Στο καθεστώς της πληροφορίας ισχύουν και σήμερα τα λόγια του Γκέοργκ Μπύχνερ: "Μαριονέτες είμαστε, που άγνωστες δυνάμεις κινούν τα νήματά μας. Εμείς οι ίδιοι, τίποτε, τίποτε!" Η βία γίνεται απλώς πιο εκλεπτυσμένη και αόρατη, έτσι ώστε εμείς οι ίδιοι όχι μόνο αδυνατούμε πια να την αντιληφθούμε, αλλά και την συγχέουμε με την ελευθερία. Η ταινία Anomalisa του Τσάρλι Κάουφμαν επεξηγεί τη λογική της έξυπνης κυριαρχίας. Πρόκειται για έναν κόσμο στον οποίο όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια εμφάνιση και μιλούν με την ίδια φωνή. Αυτός ο κόσμος παρουσιάζεται σαν μια νεοφιλελεύθερη κόλαση του Ίδιου, όπου, κατά παρόδοξο τρόπο, γίνεται επίκληση στην αυθεντικότητα και τη δημιουργικότητα. Ο Μάικλ Στόουν είναι ένας επιτυχημένος "κώουτς". Κάποια μέρα συνειδητοποιεί ότι είναι μαριονέτα. Πέφτει το στόμα του απ' το πρόσωπό του. Το κρατάει στο χέρι του. Τρομάζει, καθώς το αποκομμένο στόμα του συνεχίζει να φλυαρεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου