VIA NEGATIVA

  Θυμηθείτε τους Σάκο και Βαντσέτι!… Σαν σήμερα (23 Αυγούστου 1927) εκτελέστηκαν στη Βοστόνη οι αναρχικοί Νίκολας Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντσέτι, επειδή κρίθηκαν από το δικαστήριο ένοχοι φόνου, με ανεπαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Η ιστορία τους ενέπνευσε πολλούς καλλιτέχνες και ειδικά τη μουσική που υποκλίθηκε στη μνημειώδη αξιοπρέπεια των δύο ανδρών και την ακατανίκητη ανάγκη τους για ελευθερία. Ο Nicola Sacco ήταν τσαγκάρης, γεννημένος στην επαρχία Foggia της Ιταλίας, ο οποίος σε ηλικία 17 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Ο Bartolomeo Vanzetti, ιχθυοπώλης γεννημένος στη Β. Ιταλία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ στην ηλικία των 20. Η είδηση της εκτέλεσης έβγαλε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στους δρόμους σε ολόκληρο τον κόσμο. “ Θα μπορούσα να είχα πεθάνει, ασήμαντος, άγνωστος, μια αποτυχία. Τώρα δεν είμαστε αποτυχημένοι. Αυτή είναι η καριέρα μας και αυτός ο θρίαμβός μας. Ποτέ στη ζωή μας δεν φανταστήκαμε ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει τόση δουλειά υπέρ της ανεκτικότητας, της δ...

  31 Μαΐου, 2021  · Άγγελος Ελεφάντης Δεκατρία χρόνια κλείνουν σήμερα από το θάνατο, στις 29 Μαΐου του 2008, του συντρόφου μας Άγγελου Ελεφάντη, εμβληματικού μάχιμου διανοούμενου της ελληνικής κομμουνιστικής ανανέωσης και συνιδρυτή της «Εποχής». Φέτος κλείνουν, επίσης, σαράντα χρόνια από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, το 1981, και τριάντα χρόνια από την έκδοση, το 1991, του κλασικού βιβλίου Στον αστερισμό του λαϊκισμού, στο οποίο ο κομμουνιστής Ελεφάντης παρουσίασε –όπως πάντα χωρίς φόβο, αλλά με πάθος και αναλυτική διαύγεια– τις απόψεις του για το κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου, που κάποιοι ήθελαν να το λένε «κίνημα». Τιμώντας σήμερα τη μνήμη του Άγγελου, αρχικά σκεφτήκαμε να αναδημοσιεύσουμε κάποιο από τα άρθρα του γι’ αυτό το κόμμα το οποίο, όπως είχε γράψει ο ίδιος στον «Πολίτη» ήδη από το 1978, «από την σκοπιά του σοσιαλισμού» μας είχε αφήσει «παγερά αδιάφορους», ή ορισμένα αποσπάσματα από το προαναφερθέν βιβλίο του, για το οποίο μίλησε με επαινετι...

  Ο κ. Κόυνερ άκουσε να παινεύουν έναν υπάλληλο που δούλευε χρόνια σε μια υπηρεσία λέγοντας ότι είναι απαραίτητος στη θέση του, τόσο καλός υπάλληλος είναι. “ Και γιατί είναι απαραίτητος;” ρώτησε θυμωμένα ο κ. Κόυνερ. “ Γιατί η υπηρεσία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς αυτόν”, αποκρίθηκαν αυτοί που τον παίνευαν. “ Τότε, τι σόι καλός υπάλληλος είναι, όταν η υπηρεσία δε στέκεται δίχως αυτόν;” είπε ο κ. Κόυνερ. “Είχε όλον τον καιρό να οργανώσει την υπηρεσία του έτσι, που να πάψει να είναι απαραίτητος. Στ’ αλήθεια , με τι ασχολείται; Θα σας το πω εγώ: Κάνει εκβιασμό”

  Κι όταν μπήκε για καλά το πρωινό κι ο ήλιος έπιασε να καίει, ο Σωτήρης ετοιμάστηκε για την τελευταία του κατοικία. Το μοιρολόι της μάνας ακούστηκε πιο γοερό κι οργισμένο. Η μνηστή του, ντυμένη πάντοτε στ’ άσπρα, έκλαιε τώρα σπαραχτικά. Είκοσι πέντε χιλιάδες συγκεντρωμένες από νωρίς στον Κολωνό, ξέσπασαν σ’ ένα πανδαιμόνιο από ζητωκραυγές, χειροκροτήματα, ιαχές, και κατάρες, όταν φάνηκε στο κατώφλι το λείψανο. Σημαίες και λάβαρα υψώνονται, γέρνουν απ’ εδώ κι απ’ εκεί, μπρος και πίσω, πάνω απ’ τα κεφάλια του ξέφρενου πλήθους. -Ο Σωτήρης ζει! Ένα δάσος από χέρια πασχίζει ν’ αγγίξει για τελευταία φορά το φέρετρο. Το πλήθος βογκά, θάλασσα φουρτουνιασμένη από σηκωμένες γροθιές, η κατάσταση κινδυνεύει να ξεφύγει, ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Θα χρειαστούν πολλές προσπάθειες των υπεύθυνων και ψυχραιμία, για να κοπάσει η τρικυμία και να μπει κάποια τάξη. Επιτέλους σχηματίζεται η πομπή. Προπορεύεται η σημαία του 114, το Κεντρικό Συμβούλιο των Λαμπράκηδων με τον Μίκη Θεοδωράκη επικεφαλής, αντι...

  Εκεί που πάσχιζαν οι Αμερικάνοι να "σφηνώσουν"  μέσω Ουκρανίας στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας, τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν μετά την πρόσφατη συμφωνία των νησιών του Σολομώντα με την Κίνα. Επειδή και τα δύο συμβαλλόμενα μέρη δεσμεύονται να μην κοινοποιήσουν το κείμενο της συμφωνίας, εντούτοις οι διαρροές έχουν πολλαπλασιάσει τις ανησυχίες σε ΗΠΑ, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία. Εις το εξής, τα Κινεζικά πολεμικά πλοία θα σταθμεύουν στα νησιά και η Κινεζική αστυνομία θα αναλάβει την τήρηση της τάξης και της ασφάλειας του κράτους που απαρτίζεται από έξι μεγάλα και 900 μικρότερα νησιά στον Ειρηνικό. Νέες ισορροπίες, απρόβλεπτες εξελίξεις και η διεθνής σκακιέρα αναμένεται να είναι για λίγους δυνατούς παίκτες ενώ τα δισεκατομμύρια των θεατών θα κοιτάζουν αποσβολωμένοι σαν τα ζώα στην τελευταία παράγραφο του Animal Farm του Όργουελ.

  ΚΟΚΚΙΝΟ ΜΕΤΩΠΟ (Λουί Αραγκόν) Ένα γλύκισμα για το σκυλί μου Ένα δάχτυλο συμπόνιας. Καλά κυρία μου. Είμαστε στου Μαξίμ(1) εν έτει σωτηρίω χίλια ενιακόσια τριάντα. Βάζουν χαλιά κάτου από τις μπουκάλες για να μη προσκρούσει ο αριστοκρατικός τους κώλος στις δυσκολίες της ζωής χαλιά για να κρύβουν τη γη χαλιά για να σβήσουν το θόρυβο της σόλας των παπουτσιών των γκαρσονιών. Τα ποτά πίνονται με καλαμάκια που τα τραβάει κανείς από ένα μικρό ρούχο προφυλακτικό. Ευαισθησία. Υπάρχουν πίπες ανάμεσα στα τσιγάρα και στον άνθρωπο και στ’ αυτοκίνητα σούστες σκάλες υπηρεσίας γι’ αυτούς που κουβαλούν πακέτα και μεταξωτό χαρτί γύρω στα πακέτα και χαρτί γύρω στο μεταξωτό χαρτί γιατί όσο θέλει κανείς δεν κοστίζει. Τίποτες το χαρτί ούτε το μεταξωτό χαρτί ούτε τα καλαμάκια ούτε η σαμπάνια ή τόσο λίγο ούτε η σταχτιέρα ρεκλάμα ούτε το στουπόχαρτο ρεκλάμα ούτε το μερολόγιο ρεκλάμα ούτε τα φώτα ρεκλάμα ούτε οι εικόνες στους τοίχους ρεκλάμα ούτε οι γούνες επάνου στην κυρία ρεκλάμα ρεκλάμα οι οδοντογλυφίδες...

    Ο Πόλεμος (Μανόλη Αναγνωστάκη) Οι δείχτες κοκαλιάσανε κι αυτοί στην ίδια ώρα. Όλα αργούν πολύ να τελειώσουνε το βράδυ, όσο κι αν τρέχουν γρήγορα οι μέρες και τα χρόνια Έχει όμως κανείς και τις διασκεδάσεις του, δεν μπορείς να πεις· απόψε λ.χ. σε τρία θέατρα πρεμιέρα.   Εγώ, συλλογίζομαι το γέρο συμβολαιογράφο του τελευταίου πατώματος, με το σκοτωμένο γιο, που δεν τον είδα ούτε και σήμερα. Έχει μήνας να φανεί.   Στο λιμάνι τα μπορντέλα παραγεμίσανε από το πλήρωμα των καινούριων αντιτορπιλικών κι οι μάρκες πέφτουνε γραμμή. Η θερμάστρα κουρασμένη τόσα χρόνια έμεινε πάλι φέτος σε μια τιμητική διαθεσιμότητα. «Το πολυαγαπημένο μας αγγελούδι (εδώ θα μπει το όνομα, που για τώρα δεν έχει σημασία), ετών 8 κτλ. κτλ.» Στην οδό Αιγύπτου (πρώτη πάροδος δεξιά) τα κορίτσια κοκαλιασμένα περιμένανε απ’ ώρα τον Ισπανό με τα τσιγαρόχαρτα.     Κι εγώ ο ίδιος δεν το πιστεύω αλλά προσπαθώ να σε πείσω οπωσδήποτε, πως αυτό το πράγμα στη γωνιά ήτανε κάποτε σαν κι εσ...