VIA NEGATIVA

  tanea.gr  >  Πολιτική  > Ενα... ξόδι Περικλής Κοροβέσης : Ο Ερωτας, η Ουτοπία, η Αριστερά Οι ρίζες του Περικλή ποτίζονταν από αρχαία νερά. Δεν ήταν η ιδιαιτερότητα που τον χαρακτήριζε, αλλά η καθολικότητα, που έπρεπε να κυριαρχεί Αλέκος Αλαβάνος 20 Απριλίου 2020 | 07:56 Οταν ο Δημήτρης Μανιάτης μού έστειλε ένα μήνυμα να γράψω ένα άρθρο για τον Περικλή Κοροβέση, 850 λέξεις, σε μια μέρα ουσιαστικά, εγώ δίστασα. Ακολούθησε δεύτερο μήνυμά του, «το ξέρω, αλλά είναι ξόδι». Είπα, αμέσως, «ναι». «Ξόδι». Από το εξόδιον μέλος της τραγωδίας. Η τραγωδία, συνήθως, αρχίζει με μια συγκλονιστική είδηση. Στον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, μέσα στη βαθιά νύχτα, ο Φύλακας των ανακτόρων βλέπει μια λάμψη, είναι η πτώση της Τροίας, το διαλαλεί. Στο τέλος της τραγωδίας το εξόδιον μέλος, το πένθιμο πικρό ξόδι, του Χορού για τον χαμό του βασιλιά. «Προσέχετε τι ανεβάζετε! Το Ιντερνετ δεν είναι παιδική χαρά» Η δημόσια ζωή του Περικλή Κοροβέση ξεκίνησε σε άγρια εποχή, έγινε με θόρυβο διεθνώς...

 

 

  Σαν σήμερα 10 Απριλίου 1919 δολοφονείται σε ενέδρα ο ηγέτης της αγροτικής Μεξικανικής Επανάστασης, Εμιλιάνο Ζαπάτα. Ο ίδιος στη διάρκεια της ζωής του έλεγε: «es mejor morir a pie que vivir arrodillado» «είναι καλύτερα να πεθαίνει κανείς όρθιος, παρά να ζει γονατιστός»

  8 Απριλίου Πάμπλο Ρουίθι Πικάσο, περισσότερο γνωστός ως Πάμπλο Πικάσο, (ισπανικά: Pablo Ruiz y ) Σύντομο όνομα: Πάμπλο Πικάσο Θάνατος: 8 Απριλίου 1973; Μουζέν, Γαλλία Αιτία θανάτου: πνευμονικό οίδημα και έμφραγμα του μυοκαρδίου. Στη διάρκεια της Κατοχής ο Γερμανός πρέσβης στο Παρίσι Όττο Άμπετζ επισκέπτεται τον Πικάσο στο εργαστήρι του. Φεύγοντας, βλέπει τη φωτογραφία της Γκουέρνικα. «Εσείς το κάνατε αυτό », ρωτά το ζωγράφο. Και εκείνος του απαντά λακωνικά: «Όχι εσείς». Από το 1939 ο επικός πίνακας βρισκόταν στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, περιμένοντας να σημάνει η ώρα της δημοκρατίας για την Ισπανία. Το 1969 ο Φράνκο είχε το θράσος να τον διεκδικήσει προκαλώντας την οργή του μεγάλου ζωγράφου. Ο Πικάσο επανέλαβε πως πρόθεσή του ήταν το έργο να επιστρέψει στην Ισπανία μόνο μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη χώρα του. Η Γκουέρνικα επιστρέφει στην Ισπανία στις 10 Σεπτεμβρίου του 1981. Οι Ισπανοί βλέπουν το έργο που συμβόλιζε την εθνική τους τραγωδία να τοποθετεί...

  ... Θα κλείσουμε αυτό το κείμενο με τον τρόπο που ανοίγει το βιβλίο του “The destruction of Memory – Architecture at War” ο Robert Bevan, παραθέτοντας μία σχετική ρήση του George Orwell : “Κατευθυνόμαστε προς έναν εφιαλτικό κόσμο όπου ο Αρχηγός ή κάποια κυρίαρχη κλίκα δεν θα ελέγχει μόνο το μέλλον, αλλά και το παρελθόν. Εάν ο Αρχηγός λέει ότι “αυτό… κι’ αυτό… δεν συνέβη ποτέ” – τότε θα είναι σαν να μην έχει συμβεί ποτέ… Αυτή η προοπτική με τρομάζει πολύ περισσότερο από τις βόμβες – και μετά από τις εμπειρίες μας των τελευταίων ετών, αυτή δεν είναι μία επιπόλαια δήλωση”. Γιώργος Χατζηστεργίου "Ο πολιτισμός των φαντασμάτων"

  Η κίνησή του να αυτοκτονήσει, σαν σήμερα, 4 Απριλίου του 2012, στο πλέον κεντρικό σημείο της Αθήνας, μάλιστα, είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Ο λόγος για τον  Δημήτρη Χριστούλα , που αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του σε ηλικία 77 ετών, χτυπημένος από την κρίση στη χώρα, απέναντι ακριβώς από τη Βουλή. «Δεν αυτοκτονώ, με σκοτώνουν», ήταν τα τελευταία του λόγια πριν δώσει τέλος στη ζωή του με ένα πιστόλι, αφήνοντας δίπλα του ένα σημείωμα με το οποίο κατακεραύνωνε τον πολιτικό κόσμο και τις πολιτικές των μνημονίων.  Κάποιοι δεν ξέχασαν τον φαρμακοποιό που αποφάσισε να προχωρήσει στο απονενοημένο διάβημα στην πλατεία Συντάγματος, όπως αποδεικνύουν τα σημειώματα που άφησαν στο σημείο που αυτοκτόνησε.