Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άντζελα Ντέιβις - βιογραφία( από Wikipedia)

 


Η Ντέιβις γεννήθηκε στις 26 Ιανουαρίου του 1944 στο Μπέρμιγχαμ (Αλαμπάμα) και μεγάλωσε σε συνθήκες ρατσιστικής καταπίεσης.[11] Σπούδασε στα πανεπιστήμια της Μασαχουσέτης, του Παρισιού, της Φραγκφούρτης και της Καλιφόρνιας, όπου διδάχθηκε φιλοσοφία και κοινωνιολογία από τον παγκοσμίως διάσημο διανοητή Χέρμπερτ Μαρκούζε. Το 1969 έγινε σε ηλικία 25 ετών επίκουρη καθηγήτρια της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, αλλά αποβλήθηκε από αυτό όταν έγινε γνωστό ότι ήταν ενεργό μέλος του Κ.Κ. Η.Π.Α. Στη συνέχεια επέστρεψε για ένα μικρό διάστημα, καθώς πολιτειακό δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματική την απόλυσή της, για να εκδιωχθεί οριστικά τον Ιούνιο του 1970, αυτή τη φορά για "μια σειρά εμπρηστικές ομιλίες της, με στόχο την πρόκληση κοινωνικής αναταραχής".

Την περίοδο εκείνη η Ντέιβις, που υποστήριζε ενεργά το κίνημα των Μαύρων Πανθήρων, πρωτοστάτησε σε εκδηλώσεις συμπαράστασης στους μαύρους φυλακισμένους Τζορτζ Τζάκσον, Φλίτα Ντράμγκο και Τζον Κλισέτ, που κατηγορήθηκαν για το φόνο ενός λευκού δεσμοφύλακα στις διαβόητες για την απάνθρωπη σκληρότητά τους φυλακές Σολεδάδ, στην Καλιφόρνια[12]. Οι οργανώσεις των μαύρων κατήγγειλαν δικαστική σκευωρία, φέρνοντας στο φως όλη τη ρατσιστική μισαλλοδοξία του αμερικανικού δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος[13][14].

Στις 7 Αυγούστου του 1970, τρεις μαύροι, μεταξύ των οποίων και ο αδελφός του Τζορτζ Τζάκσον, Τζόναθαν, και ένας δικαστής σκοτώθηκαν ύστερα από ένοπλη απόπειρα απαγωγής του τελευταίου από δικαστήριο της καλιφορνέζικης πόλης Σαν Ραφαέλ, με στόχο τον εκβιασμό των αρχών για την απελευθέρωση των τριών καταδίκων της Σολεδάδ[15]. Στις 15 Αυγούστου η αμερικανική κοινή γνώμη, που παρακολουθούσε με μεγάλο ενδιαφέρον την πολύκροτη υπόθεση της Σολεδάδ, έμεινε άφωνη διαβάζοντας στις εφημερίδες ότι εκδόθηκε ένταλμα για τη σύλληψη της απολυμένης καθηγήτριας Άντζελα Ντέιβις, με τις κατηγορίες του φόνου πρώτου βαθμού, της απαγωγής και της συνωμοσίας. Το FBI κατηγόρησε την Ντέιβις για συνενοχή στην αιματηρή απόπειρα στο Σαν Ραφαέλ, υποστηρίζοντας ότι τρία από τα όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στην απόπειρα ήταν καταχωρισμένα στο όνομα της μαύρης κομμουνίστριας. Η υπόθεση απέκτησε πανεθνικό ενδιαφέρον καθώς η Ντέιβις, που κρυβόταν για να αποφύγει τη σύλληψη, αντιμετώπιζε ακόμα και την ποινή του θανάτου, αφού η πολιτειακή νομοθεσία προέβλεπε την ίδια τιμωρία φυσικών και ηθικών αυτουργών προκειμένου για εγκλήματα πρώτου βαθμού. Έπειτα από ένα άνευ προηγουμένου ανθρωποκυνηγητό σε όλη τη χώρα, η Ντέιβις συνελήφθη στις 13 Οκτωβρίου στη Νέα Υόρκη και φυλακίστηκε στην Καλιφόρνια σαν εξαιρετικά επικίνδυνη εγκληματίας[16]. Μόνο έπειτα από μια μεγάλη κινητοποίηση προοδευτικών οργανώσεων και διανοουμένων και κάτω από την πίεση μεγάλης μερίδας του Τύπου, οι δικαστικές αρχές της Καλιφόρνιας έκριναν αντισυνταγματική την ποινή του θανάτου για την περίπτωση της Ντέιβις και επέτρεψαν την απελευθέρωσή της με χρηματική εγγύηση εν αναμονή της δίκης της, που έγινε ενάμιση χρόνο αργότερα.

Η Άντζελα Ντέιβις (στο κέντρο, χωρίς γυαλιά) μπαίνει στο UCLA τον Οκτώβριο του 1969 για να δώσει την πρώτη της διάλεξη.
Η Άντζελα Ντέιβις με την Βαλεντίνα Τερεσκόβα, 1972

Άντζελα Ντέιβις: Όταν ήμουνα στη φυλακή, ανάμεσα στο 1970-1972, αντιμέτωπη με θανατική ποινή, πλήθος Έλληνες στήριξαν την καμπάνια για τη ζωή μου, έλαβα μάλιστα τότε πολλά ένθερμα μηνύματα αλληλεγγύης μαζί κι ένα όμορφο ξυλόγλυπτο-δώρο από Έλληνες πολιτικούς κρατούμενους. Τους χρωστάω ένα τεράστιο ευχαριστώ και το δίνω στα εγγόνια τους[17].

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο Παναγιώτης Κονδύλης για την Αριστερά και τη Δεξιά

  « Όταν ανατέμνω τις ιδεολογικές ψευδαισθήσεις των δεξιών, πλείστοι όσοι με θεωρούν αριστερό· όταν υποβάλλω σε βάσανο τις αντίστοιχες αυταπάτες των αριστερών, πλείστοι όσοι με χαρακτηρίζουν δεξιό . Η δική μου τοποθέτηση παραμένει, βέβαια, αμετάβλητη και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί και στις δύο χρησιμοποιώ τα ίδια αναλυτικά εργαλεία και στις δύο, πρόθεσή μου δεν είναι να προσφέρω πολεμικά επιχειρήματα στη μια πλευρά εναντίον της άλλης, αλλά να δω τα πράγματα σε μιαν ευρύτερη κι υπέρτερη προοπτική ­και μια τέτοια προοπτική είναι, ως γνωστόν, άχρηστη σε όσους μάχονται για τη παράταξή τους, μαχόμενοι ταυτόχρονα (ιδιοτελώς ή ανιδιοτελώς, αυτό δεν ενδιαφέρει εδώ) για τον εαυτό τους, ήτοι για τη ταυτότητα που τους επιτρέπει να προσανατολίζονται και να επιβιώνουν κοινωνικά. Ακριβώς η συνύφανση της πολιτικής ιδεολογίας με τις εκάστοτε ανάγκες της προσωπικής ταυτότητας προσδίδει στις διαμάχες μεταξύ φορέων των διαφόρων ιδεολογιών οξύτητα ασυμβίβαστη με μιαν διαφορισμένη θεώρηση του άλλου· γ...

Μενέλαος Χαραλαμπίδης: «Οι δωσίλογοι δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν τον κρα...

Γιάννη Μαυρή: Παρεμποδίζοντας την Αποστασία. Ιουλιανά 1965: Κοινωνική Διαμαρτυρία και Αριστερά Πρόλογος στο βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη

   Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Λαμπράκη αποτελεί την πλέον συστηματική, αναλυτική και πρωτότυπη χαρτογράφηση της εκτεταμένης κοινωνικής διαμαρτυρίας, που συντάραξε την Ελλάδα τον Ιούλιο του 1965. Είναι προϊόν μακροχρόνιας και επίπονης έρευνας σε πολυάριθμες, πρωτογενείς ή αρχειακές πηγές, ανεκμετάλλευτες μέχρι σήμερα, όπως είναι -μεταξύ πολλών άλλων- η εξαντλητική αποδελτίωση και διασταύρωση του ημερήσιου πολιτικού τύπου της εποχής, τόσο  εθνικής  όσο και  τοπικής εμβέλειας . Ως αποτέλεσμα και καλύπτοντας το υφιστάμενο ερευνητικό κενό, συγκρότησε μια μοναδική, αξιόπιστη και ολοκληρωμένη βάση εμπειρικών ποσοτικών δεδομένων για την καταγραφή των συμβάντων διαμαρτυρίας. Η μελέτη του εξαντλεί την υπάρχουσα θεωρητική βιβλιογραφία σχετικά με τα κοινωνικά κινήματα και εντάσσει τα εμπειρικά δεδομένα που συγκέντρωσε σε ένα συνεκτικό ερμηνευτικό πλαίσιο. Η έρευνα του Κ. Λαμπράκη συνεισφέρει ουσιαστικά στην ιστορική μελέτη των Ιουλιανών, προσθέτοντας νέα στοιχεία, εμπλουτίζ...