Τετάρτη 12 Ιουνίου 2024

ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ -Κώστας Καρυωτάκης

 

 ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ 

 Οἱ ὑπάλληλοι ὅλοι λιώνουν καὶ τελειώνουν
σὰν στῆλες δυὸ-δυὸ μὲς στὰ γραφεῖα.
(Ἠλεκτρολόγοι θά ῾ναι ἡ Πολιτεία
κι ὁ Θάνατος ποὺ τοὺς ἀνανεώνουν.)
Κάθονται στὶς καρέκλες, μουτζουρώνουν
ἀθῶα λευκὰ χαρτιά, χωρὶς αἰτία.
«Σὺν τῇ παρούσῃ ἀλληλογραφίᾳ
ἔχομεν τὴν τιμήν» διαβεβαιώνουν.
Καὶ μονάχα ἡ τιμὴ τοὺς ἀπομένει,
ὅταν ἀνηφορίζουνε τοὺς δρόμους,
τὸ βράδυ στὶς ὀχτώ, σὰν κουρντισμένοι.
Παίρνουν κάστανα, σκέπτονται τοὺς νόμους,
σκέπτονται τὸ συνάλλαγμα, τοὺς ὤμους
σηκώνοντας οἱ ὑπάλληλοι οἱ καημένοι

Τρίτη 11 Ιουνίου 2024

ΑYΠΝΗ (INSOMNIAC) - Μάγια Αγγέλου

 

 Τι είναι η αϋπνία και πώς αντιμετωπίζεται – Αθανασία Μαυροειδή | Ψυχολόγος  Αμπελόκηποι | www.mavroeidi-psychologos.gr |

ΑYΠΝΗ
(INSOMNIAC)

Υπάρχουν κάποιες νύχτες
Που ο ύπνος
Το παίζει ντροπαλός,
Ακατάδεκτος και περιφρονητικός.
Κι όλες οι πονηριές
Που σκαρφίζομαι για να πάρω
Τις υπηρεσίες του με το μέρος μου
Είναι άχρηστες σαν πληγωμένη
Περηφάνια, και πολύ πιο οδυνηρές.

Δευτέρα 10 Ιουνίου 2024

"Αργοπεθαίνει" -Martha Medeiros

 

 Βρέθηκε μετά από 22 χρόνια χαμένος σπάνιος πίνακας του Γκούσταφ Κλιμτ |  Athens Voice

"Αργοπεθαίνει" -Martha Medeiros

 

(Muere lentamente)

Αργοπεθαίνει
όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,
επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει το βήμα του,
όποιος δεν ρισκάρει να αλλάξει χρώμα στα ρούχα του,
όποιος δεν μιλάει σε όποιον δεν γνωρίζει.

Αργοπεθαίνει
όποιος έχει την τηλεόραση για μέντορα του

Αργοπεθαίνει
όποιος αποφεύγει ένα πάθος,
όποιος προτιμά το μαύρο αντί του άσπρου
και τα διαλυτικά σημεία στο “ι” αντί τη δίνη της συγκίνησης
αυτήν ακριβώς που δίνει την λάμψη στα μάτια,
που μετατρέπει ένα χασμουρητό σε χαμόγελο,
που κάνει την καρδιά να κτυπά στα λάθη και στα συναισθήματα.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν "αναποδογυρίζει το τραπέζι" όταν δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του,
όποιος δεν ρισκάρει τη σιγουριά του, για την αβεβαιότητα του να τρέξεις πίσω από ένα όνειρο,
όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του, έστω για μια φορά στη ζωή του, να ξεγλιστρήσει απ' τις πάνσοφες συμβουλές.

Αργοπεθαίνει
όποιος δεν ταξιδεύει,
όποιος δεν διαβάζει,
όποιος δεν ακούει μουσική,
όποιος δεν βρίσκει το μεγαλείο μέσα του

Αργοπεθαίνει
όποιος καταστρέφει τον έρωτά του,
όποιος δεν αφήνει να τον βοηθήσουν,
όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη κακή του τύχη
ή για τη βροχή την ασταμάτητη

Αργοπεθαίνει
όποιος εγκαταλείπει την ιδέα του πριν καν την αρχίσει,
όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει
ή δεν απαντά όταν τον ρωτάν για όσα ξέρει

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις,
όταν θυμόμαστε πάντα πως για να 'σαι ζωντανός
χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη
από το απλό αυτό δεδομένο της αναπνοής.

Μονάχα με μια φλογερή υπομονή
θα κατακτήσουμε την θαυμάσια ευτυχία.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2024

Ο φωτισμένος δάσκαλος

 Old Man Enjoying Meeting His Son Stock Footage Video (100% Royalty-free)  1030107785 | Shutterstock

 Ένας νέος άνδρας πλησιάζει έναν ηλικιωμένο και τον ρωτά:

"Κύριε,με θυμόσαστε;"

Ο ηλικιωμένος του απαντά αρνητικά και τότε ο νέος του λέει πως ήταν μαθητής του στο Γυμνάσιο.

Ο συνταξιούχος πλέον καθηγητής ρωτά τότε τον νέο με ενδιαφέρον:

" Για πες μου, παιδί μου, με τι ασχολείσαι τώρα:"

"Λοιπόν, έγινα κι εγώ καθηγητής"

" Πολύ χαίρομαι ,παιδί μου. Πώς και το αποφάσισες:"

"Ξέρετε, εσείς με κάνατε να αγαπήσω αυτό το επάγγελμα. Το όνειρό μου ήταν να γίνω σαν κι εσάς!"

"Δεν καταλαβαίνω, παιδί μου, γιατί ακριβώς ήθελες να γίνεις σαν κι εμένα:"

Τότε ο νεαρός καθηγητής είπε στον παλιό του δάσκαλο την παρακάτω ιστορία:

" Μια μέρα, ένας συμμαθητής μου ήρθε στο σχολείο φορώντας ένα πολύ όμορφο και ακριβό ρολόι. Μου άρεσε τόσο πολύ αυτό το ρολόι ώστε αποφάσισα να του το κλέψω.Βρήκα την ευκαιρία καθώς βγαίναμε για διάλειμμα, εκμεταλλεύτηκα το στριμωξίδι και του το πήρα από το χέρι χώνοντάς το στην τσέπη μου. Το παιδί κατάλαβε πως κάποιος του τράβηξε το ρολόι από το χέρι κι έβαλε τις φωνές. Τότε, εσείς που έτυχε να είστε ο καθηγητής μας, φωνάξατε να μην βγούμε έξω για διάλειμμα , αλλά να μείνουμε όρθιοι στη τάξη κάνοντας ένα κύκλο.Και μας είπατε πως για να βρεθεί το ρολόι, θα πρέπει όλοι να κλείσουμε τα μάτια μας κι εσείς θα περνούσατε από κάθε παιδί ψάχνοντας τις τσέπες του. Επιμείνατε πολύ να έχουμε κλειστά τα μάτια και ψάξατε τις τσέπες όλων των παιδιών. Όταν ψάξατε και το τελευταίο παιδί, πήγατε στην έδρα, ακουμπήσατε το ρολόι και μας είπατε να ανοίξουμε τα μάτια μας. Καλέσατε το παιδί να πάρει το ρολόι του και μας είπατε πως πρέπει να ξεχάσουμε το συμβάν και να μην ξαναγίνει κάτι ανάλογο. Ούτε τότε, ούτε και μέχρι να τελειώσουμε το σχολείο δεν μου κάνατε ποτέ παρατήρηση, έστω και διακριτικά χωρίς να με εκθέσετε στους συμμαθητές μου! Αλήθεια, το θυμόσαστε το συμβάν, κύριε καθηγητή΄;"

" Φυσικά και το θυμάμαι το περιστατικό αλλά δεν ήξερα ότι το έκλεψες εσύ, επειδή κι εγώ είχα κλειστά τα μάτια μου την ώρα που έψαχνα στις τσέπες σας!

Εκεί ακριβώς βρίσκεται το νόημα της διδασκαλίας.  

 Αν προσπαθείς να διορθώσεις κάποιον ταπεινώνοντάς τον, τότε δεν κάνεις για δάσκαλος!"

 




Δευτέρα 3 Ιουνίου 2024

Δε μας αφήνουν να τραγουδάμε - Ναζίμ Χικμέτ

 

 Ό,τι αγαπήσαμε: Patti Smith - People Have the Power — Fileleutheros Πάρος -  Αιρετική πολιτική άποψη

Δὲ μᾶς ἀφήνουν νὰ τραγουδᾶμε

Δὲ μᾶς ἀφήνουν Ῥόμπσον νὰ τραγουδᾶμε
δὲ μᾶς ἀφήνουν καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοῦ
μαῦρε ἀδερφέ μου
δόντια ποὺ ἔχεις
μαργαριτάρια
δὲ μᾶς ἀφήνουν νὰ ψηλώσουμε φωνή.

Φοβοῦνται Ῥόμπσον
φοβοῦνται τὴν αὐγή,
ν᾿ ἀκούσουνε φοβοῦνται
καὶ ν᾿ ἀγγίσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουν
φοβοῦνται ν᾿ ἀγαπήσουνε σὰν τὸν Φερχὰτ
(Ἀλήθεια θὰ ῾χετε κι ἐσεῖς ἕναν Φερχὰτ
οἱ νέγροι πῶς νὰ τόνε λένε Ῥόμπσον;)

Φοβοῦνται τὰ γεννήματα
τὴ γῆς
τὸ γάργαρο νερὸ φοβοῦνται τῆς πηγῆς
φοβοῦνται
νὰ θυμοῦνται
καὶ τὶς χαρές τους
τὸ χέρι ἑνὸς φίλου δὲν ἔσφιξε ποτέ τους
τὸ χέρι τους
ζεστὸ
σὰν τὸ πουλὶ
χωρὶς νὰ θέλει σκόντα
προμήθειες
ἡ κάποια ἀναβολὴ
στὴ πλερωμή.

Φοβοῦνται τὴν ἐλπίδα
φοβοῦνται Ῥόμπσον νὰ ἐλπίσουν
φοβοῦνται καναρίνι
πού ῾χεις φτερὰ ἀητοὺ
φοβοῦνται τὰ τραγούδια μας
μὴ τοὺς τσακίσουν.

Ὀχτώβρης 1949

Σάββατο 1 Ιουνίου 2024

Μεταπολίτευση, ένα βολικό "τέρας" (απόσπασμα) - Διονύσης Ελευθεράτος



 

 ...Καμία γενιά, ποτέ και πουθενά, δεν υπήρξε ενιαία ως προς τις αξίες, τις ιδέες και τη στάση ζωής. Πέραν αυτού, όσοι και όσες συμμετείχαν στην αντιδικτατορική δράση και την εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ανήκαν στους ίδιους πολιτισμικούς κόσμους, ούτε στις ίδιες κοινωνικές τάξεις. Ενώθηκαν για κάτι συγκεκριμένο και κατόπιν δεν πορεύτηκαν, όλοι και όλες, στους ίδιους δρόμους. Κάποιων ,μάλιστα, οι δρόμοι απείχαν πολύ μεταξύ τους.

    Τα παραπάνω συμπεράσματα υπογραμμίζουν απλώς την κουτοπόνηρη ρηχότητα της αντίληψης που αντιμετωπίζει τη γενιά του Πολυτεχνείου ως αδιαίρετο σύνολο και την κλείνει όλη σε ένα τσουβάλι, θεωρώντας πως αν την πετάξει στον γκρεμό, θα απαλλαγεί και από την οποιαδήποτε αύρα του μεταπολιτευτικού ριζοσπαστισμού. Πως αν αφοριστεί σύσσωμη η γενιά, θα ξορκιστεί και η ιδεολογική και πολιτισμική γέννα του 1973. Η γενιά που υποτίθεται μας κυβέρνησε, βγάζοντας το 15-16% των κυβερνητικών στελεχών και δυο πρωθυπουργούς...

................................................................

Η αναγωγή της Μεταπολίτευσης σε ιστορικό κύκλο με αρνητικό πρόσημο δεν είναι μια φιλολογική εμμονή όσων πιστεύουν ότι κάποτε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας ανάσανε και ξεθάρρεψε περισσότερο από όσο έπρεπε. Είναι κυρίως ο παιάνας για να κοπεί κι άλλος αέρας από όσον απέμεινε. Αν και πότε θα βρει αποτελεσματικές αντιδράσεις τούτος ο συνδυασμός αλμάτων και παιάνων, αυτό μένει να φανεί.


Παρασκευή 31 Μαΐου 2024

Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος- Μενέλαος Λουντέμης


 

 ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ

...Και φέτος θα γεμίσουν γλυκούς καρπούς, άνθη και φύλλα και μοσχοβολιά. Κι όλα θα γίνουν όπως πάντα.Όπως το περασμένο καλοκαίρι, όπως το περσινό και το τωρινό καλοκαίρι... κι όπως κάθε καλοκαίρι, όσο θα υπάρχουν στον κόσμο καλοκαίρια και κερασιές. και τα στόματα θα επιθυμούν τον έρωτα, όσο θα υπάρχουν στον κόσμο κόκκινα στόματα.

Μα τα κεράσια και τα στόματα, μα τα καλοκαίρια και τα άνθη- όλη αυτή η πλουμιστή λιτανεία του καιρού- για κείνον  έγιναν ό,τι έγιναν κι ό,τι είναι να γίνουν, γιατί χωρίς αυτόν δεν θα χρειαζότανε αυτή η μοσχοβολημένη γιορτή της ζωής, ούτε ο ήλιος για να τη χρυσώσει, κι ούτε κι ένα νεανικό χέρι για να την περιγράψει. 

Οι κερασιές θ' ανθίσουν και φέτος, για να τις χαρούν τα στραφτερά μάτια, να τις μυρίσουν οι νέες αισθήσεις και για να στεφανώσουν στιλπνά μέτωπα κι ολόμαυρα κεφάλια. Οι κερασιές θα καρπίσουν και φέτος, για να δροσίσουν διψασμένα στόματα και να στολίσουν ρόδινα αυτιά και καπελίνα... 

Σε άδειο θέατρο- Μάνος Ελευθερίου

  Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις βρίσκεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες και να βρεθείς ξανά στο χά...

ευανάγνωστα